Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlıkların adamıyım
Gündüzleri hiç sevemedim
Kaybolurum kalabalıklar içerisinde
Dertlerimle baş başa yapa yalnız kalırım
Mutlu olurum kimseye dert anlatmamaktan
İşte bu yüzden
Ben geceleri severim…
Bırakırım kendimi karanlığın koynuna
Zifiri karanlıkta kimse görmez yalnızlığımı
Kimse fark etmez acizliğimi
Dört duvar ile konuşurken kendi kendimle
Ve ansızın
Belirir silüeti karşımda
Sevda denilen zalimin
Yüreğimin en müstesna yerine oturur
Kimse görmez onu
İşte bu yüzden
Geceleri severim…
Yüreğe saplanan hançer misali
Seyre koyulur beni, gülümser
Bana seni hatırlatır
Herkesin olduğu gibi
Benim de düşlerim
Hayallerim
Umutlarım var
Hani neredeler
Peki ben neredeyim
Hep yanlış yerlere mi çadır açmışım
Aradığım mutluluğu bulamadım
Felek benden ne ister ki
Anlamadım hiç
Neden yazmakta hala
Dertlerin bin bir türlüsünü
Anlamaya çalışır
Kendimle hesaplaşırım
İşte bu yüzden
Geceleri severim…
Bazen tatlı bir söz yankılanır karanlıkta
Kulaklarım çınlar
Sonra ararım sözün sahibini
Gör/e/mediğim yüzünü
Ve anlarım ki
Vahada gördüğüm serap misali
Bir var bir yoksun
Senin gözünde belki de
Hayatında yeri olmayan
Hatırlanmayan
Canlı canlı defnedilen yaşayan bir ölü
İşte bu yüzden karanlıktan korkmam
Ben geceleri severim...
Yokluğun beni korkutur
Cenazelerde
Mezarlıklarda seni ararım
Bulamayınca, kendime pay çıkarır
Umutlanırım
Güzellikler adına seni hatırlarım
Yaşadığına inanırım
Aynı şehirde nefes aldığını bilmek
Umut verir bana.
Ve direnirim azraile…
Seni bulmadan ölmeyeceğim diye
İşte bu yüzden
Geceleri severim…
Ne zaman bir şiir okusam
Dokunaklı şarkı dinlesem
Kendimden vaz geçer
Düşünürüm
Çaresizliğine ağlayan
Anasına özlem duyan çocuk misali
Ağlarım, göz yaşlarına boğulurum
Zaman zaman dayanılmaz hal alsa da sensizlik
Haykırmak
Avazım çıktığınca haykırmak
Bağırmak isterim karanlıkların boşluğuna
Yeter! Yeter artık
Sesim yankılanır boşlukta
Geceler uzar…
İşte bu yüzden
Geceleri severim…
Anladım gelmeyeceksin
Yalnız kalmaya devam edeceğim zifiri karanlıkta
Seni sever gibi geceleri severim.
Bırakırım kendimi karanlığın kollarına
Her yıldız kaydığında, onunla birlikte
Hayallerim, umutlarım da kayar kaybolur gider
Ve aniden
Yaşam denen canavarın dişleri arasında
Kayboluşum
Düşlerimin beni aldatışı
Tükenişim
Tokat gibi vurur yüzüme
İşte ben yalnızlığımla baş başa kalıp
Kendimle yüzleştiğimde
Doğruları görür
Geceleri severim…
Hep ben oldum
Çoğalamadım
Çağlayamadım
Kimse görmedi
Söyleyemedim
Beni tek geceler anladı
İşte bu yüzden
Geceleri severim…
Mustafa Karaahmetoğlu
05.05.2013