Bu dert gün yüzüne kapalýdýr

Sessizlik içinde kývrandýrýr, nutku durduran bir iþtiyaktýr

Ne vakit hüzünlensen, kederin kollarýnda derin bir iz sürsem hicraným dramdýr

Hangi kelamý yazsam, cümle içinde imalarý sýralasam, bir ömür sýrlarýmla sýrýlsýklam olsam evladýr

Ben kendiyle davalý olan bir nefesim

Her vakit sessizim, kimseye güç yetiremeyecek kadar acizim

Ümit sinemde çýrpýnýrken, heves kendi haline küsmüþken, ihlas kalbimde fakirken neylerim

Ne teatin feyzindeyim, ne hassasiyetin eþiðindeyim, nefsiyle baþ edemeyen densizim, söyle þimdi neyleyim

Nerede bir naiflik fark etsem içim gider

Edepsiz halin mecnunu olmak boynumu büker, gözden yaþ iner

Bu benim bahtým desem, mizacýmý sahiplensem, tekamülü hor görsem kar etmiyor

Seven gönül munis olmalý, nezaket ruhunda aranmalý, edebin erbabý olduðu anlaþýlmalý lakin kim dinliyor

Yüreði sýzlatan her ne varsa haktandýr

Zira kalbin makamý namazgâhtýr, Rabbimiz katýnda ihyadýr

Akla ve izana sahip çýkmalý, bilgi ve görgüden uzak kalmamalý, adabýmuaþeret nazardýr

Ar içinde olgunlaþan bir gönül sevgi ve muhabbete duçardýr, yar olmak adýna farkýndalýðý olan bir ihsandýr

Mustafa CÝLASUN