Çamur taştan yapılan evde doğduk,
Kundağımıza toprak öllük koyduk,
Merteklere'de bakarak uyuduk,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Çamaşırımızı bezden yapardı,
Tahta beşiği komşudan alırdı,
Beşiğe delikli boncuk takardı,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Bir döşekte'de beş kişi yatardık,
Üstümüze yamalı bez atardık,
Ocaklarda tezekleri yakardık,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Babam çalışıp bizlere bakardı,
Gece yatmaz ayağa kalkardı,
Bazı günler olurdu'ki ağlardı,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Tarhananın çorbasına dalardık,
Çalışan anama azık salardık,
Yemek yeme için erken kalkardık,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Önlük olmadan mektebe giderdik,
Şafakta kalkıp ekmekler ederdik,
Akşam yorgun argın evde biterdik,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek.
Hamiş yaşadığı günü anlatır,
Yolu olmayan köyleri anlatır,
Gariban yaşayan halkı anlatır,
Bizler buyduk Utanmama ne gerek
Mustafa HAMİŞ
Afşinli şair.
Fotoğraf :Yalçın ÇELEBİPEKİN
