Sözcüklere dökülseydi içimdeki hasret sana ulaþabilir miyim bilmiyorum.
Lal oldu dillerim kör oldu gözlerim içimdeki hasret dinmez ki sevdiðim.
Uzun bir yol var karþýmda yürüsem mi yürümesem mi diye düþünüyorum.
Çok yorulacaðýmý bile bile yürümek istiyorum.
Sana ulaþmak istiyorum sana kavuþmak istiyorum.
Bazen düþünüyorum acaba senin zamanýnda yaþasaydým sana ulaþmam için elimde hiçbir engel olmasaydý eðer sana layýk ümmet olabilir miydim senin sevginden bende tadabilir miydim yoksa Allah korusun diðer insanlar gibi haþa seni ve Allah’ý yok mu sayardým. Allah’ýma binlerce þükür ki ben Müslüman’ým senin ümmetinim Allahýn bir kuluyum.
Senin hasretini çeken bir ümmet içi sevgiyle yanýp tutuþan, iþte ahir zaman da insanlarýn yapýp ettiklerini görüyorsun.
Ben dahil diðer insanlarda ölüm bize gelmeyecekmiþ gibi yaþýyoruz.
Hani demiþtin ya ‘ya ölmeyecekmiþ gibi yaþa her an ölecekmiþ gibi ibadet et’ ama hiç birimiz bunlara uymuyoruz.
Herkes ayrý telden çalýyor sanki.
Herkes kendi bildiðini okuyor.
Oysa ki çevremdeki insanlarýn ölümü çok derinden etkiliyor beni.
Tek beni deðil aslýnda herkesi.
Ama yine de yaptýklarýmýzdan vazgeçmiyoruz.
Unutmayalým ki bir gün o dört harfli kelime bize de uðrayacak.
Bizim de kapýmýzý çalacak.
Bizi de alýp götürecek.
Herkes aðlayacak belki de.
Ama bizler için iyi olsa da kötü olsa da bütün amellerimizi bütün yapýp ettiklerimizi göreceðiz orada.Geri dönüþümüz olamayacak.Belki de hepimiz inkar edip duracaðýz.Ya da ‘bunlarý ben yaptým iþte benim amelim RABBÝM sana binlerce kez þükür’ diyeceðiz. Ýnþallah bizde böyle diyenlerden oluruz.

Ama ne yaptýysak ne ettiysek hepsi son bulacak.
 Hepsi fani dünyaya kalacak. Geri dönüþümüz olamayacak artýk.
Daha sonra önümüze iki seçenek çýkacak.
Biri ‘CENNET’ diðeri ise ‘CEHENNEM’ ama inþallah ama inþallah cennetin o kokusunu o güzelliklerini bizde tadacaðýz.
 O günde o mahþer gününde þefaatine muhtacýz ya Resulallah.
Seni çok seviyorum.