Sen yoksun ya değiştim ben
Kapının zili çaldığında koşmuyorum
Heyecandan eli ayağı dolaşan
Sağa sola çarpan sakar biri değilim
Sabahları akşamları geceleri sevmiyorum artık
Uyandığımda saçlarımı koklayan gözlerimi öpen
Akşamları kapıda sarılıp özledim diyen
Geceleri bütün korkularımı üşümelerimi saran kimse yok
Kanapedeki o yastığı bile çok seviyorum biliyormusun?
Hani ben kalktığımda yerime kimse geçmesin diye koyduğun
İşte şimdi ben onu kucağımdan hiç indirmiyorum kokun sinmiş
''CANNNNNNN''
Ben ciğeri bile yiyorum artık sen çok severdin ya
Evin içinden resimleri kaldırırdım ve çok üzülürdün sen
Şimdi evin her tarafı resim dolu
Ve hepside senin resimlerin
Çok şiir okurdunya bana abartırdın bıkardımya
İşte bak ömrüm şimdi artık ben sana özlemlerimi yazıyorum
Sen bıkma usanma sakın sana yazdıklarımdan.
Songül BÜYÜKPINAR
