Böyle mi olacaktýk, son mevsimde ikimiz

Baþka, baþka dünyanýn insanlarý olduk biz

Yüzümüzde hep neþe gülerken þimdi neden

Sararýp daldan düþen yapraklar gibiyiz biz.

 

Aynalar bize küsmüþ gibi bakmakta gayrý,

Geçmiþe küs davranan, yüzlerimiz var sarý,

Arkamýza almýþýz biz gayrý esen þu rüzgârý,

Sararýp daldan düþen yapraklar gibiyiz biz.

 

Böyle’ mi geçecekti son demimde þu zaman,

Ömrümün son baharý, bana dert oldu amman

Þu kalbim bölük pörçük, hep dilim, dilim inan,

Sararýp daldan düþen yapraklar gibiyiz biz.

 

Bunca yýldýr gülerken bizler hayat yolunda,

Gülmez oldu yüzümüz mevsim artýk hazan’ da

Hala dimdik olsak da, seninle ben þu handa,

Sararýp daldan düþen yapraklar gibiyiz biz.

 

Kul Ahmet yüksel der ki yolun sonu göründü,

Dað taþa hazan geldi, sarýlara büründü,

Göçmen kuþlar toplandý, gökyüzünden süzüldü,

Sararýp daldan düþen yapraklar gibiyiz biz.

 

 

 

Ahmet Yüksel Þanlý er

31 Mayýs 2013

Antalya