Ey suskun çýðlýklarým, ne çare ki artýk vakit gelmiþti
Gönül ne kadar hasredilse de, hasret aþk diyarlarýna alýp götürmüþtü
Vün birmiþ, geceler perdelerini çekerek, umudun sahnelerine ibretle yer vermiþti
Ne gözyaþlarý dindi, ne elem ruhumun hicranýný sürurra gark etti, nefesler tükendi


Bir hýrçýnlýk sökün ediyordu dalgalarýn haþyete salan sesinden
Kalbimin yalnýzlýðý, bilmem ki hangi günahýn esaretinden kopan kavlinden
Söz kifayet etmezken,efkar yüreðime sancýlarý ekerken çok derinden ve ürperirken
Bir canýn acizliðini yaþýyorum, sinemin en letafetli sahnesinden, idrakimin elinden


Ey yüce dalgalar ve ta uzaklardan seyreden yalçýn kayalar
Duyun sesimi, kalbimin suskun melalini, sevdanýn çile çektiren efsanesini
Aþk adýna yaþanmýþ en müstesna hikayeleri, hakikatin irþad eden yankýlarýný
Gül, dikeniyle güzeldir, öz kalbinle mürebbiye olan lehçedir, ancak ihsan sahibi bilir


Ey yar bilme ki hatýrlar mýsýn, bir sonbahar günüydü býrakýp gitmiþtin
Ruhumun, suskun çýðlýklarýný hiç iþitmemiþtin, bahtým için boyun büktürmüþtün
Yýllarýn hasretiyle kalbimin hýçkýrýklarýný bir dert edinmedin, sessizliðine çekilmiþtin
Bir ser ver, gözlerimin fersizliðine bir gerekçe göster, periþan halimi bildiðini haydi göster


Bir bir nefesim göçüp gidiyor, bilmem ki umutlar kim için dile geliyor
Söz kifayet etmiyor, hal aþkýn esrarýný þerh edip sürura erdirmiyor, boyun büktürüyor
Ne söyleyim, bahtýmýn nasibi için kime þikayet edeyim, sebebi hikmetini nerden bileyim
Çaresiz sabredeyim, kanaatin öðretisini deruhte edeyim, ömrün nihayetini aþka vereyim


Ey derdin gailesiyle irþat olmuþ gönüller nerdesiniz, duyun sesimi
Çaresiz ducar olduðum melalimi, dramatik hikayemi, nefesimde ki hicran seslerini
hazan ruhumu sardý, sararmýþ yapraklar misali, topraða elhak kokladý hüzünle aðladý
Gözyaþlarý umutla kanatlandý, ne bir þevk kaldý ve ne de bir sürur aþkla kalbimime aktý




Mustafa CÝLASUN