Online Üye
Online Ziyaretçi
Sevgime korunak olan
Çiçek yüzlü çocuklara
Gel çocuk!
Pamukla sarılmış nazlı düşlere gel
Yüreğinde kalkan son sözü söyle
Avuçlarında kara kalem çıraları
Kavuşmaz figanlara
Güneş yüzünü göster
Elbet doğacak zaman
Öyküsüz ve sevgisiz
Biliyorum uyluğuna
Kalkacak birileri
Sana söz ve yemin
Kimse çivilenmez
Öfkeli gözler
Sana yüreğimin beyaz çırası
Söz yumaklarında işliyorum
Ceninliğini/gece uyluklarını
Hatta altına kaçırman bile
Kesmez uykularımı
Ellerim kalkan
Ölümün ıssız sokaklarındayım
Çivilenmiş sözlerime barikat
Ve hüzün gizli yağmursuz
Bütün kenti yıkın;
Yüreksiz insanlar kolonlayın
Bir şiire kırmızı karanfiller takmasın
Özgür kuşlar şakımasın
Gölgeler uzamasın/
Bu su kuyruğunda
Ekmek telaşında
Aymazlıkta
Sen türkülerini söyle çocuk!
Sokağın kaldırımları benim
Siper olurum yüreğimle