Bugün bir Þehit abimi daha kaybettim
O da diðerleri gibi sessiz sessiz gitti..
Bugün bir Kardeþimi daha kaybettim,
Kalbim sonsuz bir sýzý ile doldu gitti..

Bir yara daha açtýlar duygularýmýn üzerine,
Heryanýmý sardý acýsý,gözlerim yine kan aðladý..
Vatanýmdan bir evlat daha gitti üzerine..
Gidiþi oldu ama dönmedi bir daha geriye

Ýlkkez görüyordum fotorafýný,seni,
Ama sanki sanki yüzyýllardýr kardeþ gibi..
Üstüme çöreklenmiþ kara bulutlar,
Vataným aðlar,analarým babalarým aðlar..

Sana da kýydýlar þehit abi,gözler görmez..
Seninde canýný aldýlar abi’m,geri gelmez.
Kenetlensek N’olur abim gittin gittin iþte,
Aðlamak yakýþmaz bize ama bu hüsran bitmezz Abi’m

Vatan içindi deðil mi bu can feda ..!
Kardeþlik için deðil mi akan kanlar…
Neden sonu hep hüsran kanveran ..
Neden Gözler hep bulutlu Kardeþlerim?

Beni sana,seni de bana mý düþürmek misyonlarý,
Hani N’oldu Biz Buradayýz,Birimiz daha eksik
Ama ne fark eder ki birimiz bile olsa karþýnýzdayýz..!
Bölünmez bütünüz yüreklerde,Türkiyeyiz BÝZ
Þehit Abi gözün arkada kalmasý,kalmaz kanýn yerde,

Sen yoksan,ben varým,ben yoksam bir baþkasý ..
Gözlerimiz birbirimizi gözler,kalan sahalarda
Düþman yuvasý,
Kardeþim benim,Bize durmak yaraþmaz ki..!
BÝZ Türkiye’yiz ,

Mustafa ÝPEK