TEMENNİ KUYUSU ŞİİR
Umma dolacak diye yağmursuz su sarnıcı
Kara toprağın bağrı kavrulmuş yanar durur
Kimler kimin hocası kimler kimin yargıcı
Alimi cahil vurmuş yarası kanar durur
Çarpık düzen içinde geçmişi anar durur
Hayat denilen uğraş aşılmaz bir merhale
Dümdüz yolda giderken durgun sular bulanır
Yedi yirmi dörttür şu ömür denen meşgale
Kul olmak yetmez bir de gece gündüz ulanır
İşleyen demir passız şükürle göz sulanır
Dön de bir bak çevrene alınacak ibret çok
Şaşırma yanla yönün olursun bak sersefil
Kim neyi kabul etmiş mazluma niye ret çok
Gençlik adlı rüzgarın eserken efil efil
Bir tek sen olmalısın ervahına son kefil
Hicranı bir tekmeyle kaldır çöktüğü yerden
Bağla kolun döşüne yürek deli çarpacak
Sal aşkı rektefeye can sırılsıklam terden
Yeni gelip otursun eski dilden kopacak
Seni bir yaratan var bir tek O'dur tapacak
Cismine leke sürse elin cahil alimi
Sakın ola aldırma Hâk her şeyi görendir
Sen özünle yaparsan aklın ile talimi
Yürek doğru yoldaysan sana acar örendir
Vicdanın rahatlığı şükür ile törendir
Elin belin dilin de olmalı edep tartın
Kuzeye çevirme hiç nurlar saçan batını
Kem gözlerden uzak dur sen de kalsın söz kartın
Hile ve desiseyile yıkma gönül katını
Mertlikle onarmalı kavi yürek çatını
HÜZÜN ŞAİRİ: N Y
(
Temenni Kuyusu Şiir başlıklı yazı
Hüzün Şairi tarafından
6.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
