Bir Resme Bir Şiir 91 Bahtıma Doğan Güneş
Gülmedi hiç yüzüme gülmez
derken bu bahtım
Bekârlık sultanlıkmış
böyle kalmakken ahtım
Girdin gönül evime talan
oldu bak tahtım
Gönül otaklarımı kor
alevsiz yakansın
Aşka tövbeli iken
bedenimde beş duyum
İnanmam ben sevdaya
değişmez derken huyum
Nasıl girdin kanıma nasıl
oldun can suyum
En mahrem hücrelerde ılgıt
ılgıt akansın
Sanki sen kibrit oldun ben
ise harlı ocak
Dertlerimi savurdun elinle
kucak kucak
Sevdan ile şenlendi içimde
köşe bucak
Kurduğum tüm bentleri aşkın
ile yıkansın
Leyla eyledin beni düştüm
kızgın çöllere
Yanaklarım allandı döndüm
gonca güllere
Acıyorum bak şimdi boşa
geçen yıllara
Gönül saraylarıma ilk ve
son kez çıkansın
Kaybolma hiç yanımdan
başım göğsünde kalsın
Dokun zülfün teline
onlarda murat alsın
İster Azrail gelsin
ömrümden ömür çalsın
Gülmeyen kaderimin
bileğini bükensin
(
Bir Resme Bir Şiir 91 Bahtıma Doğan Güneş başlıklı yazı
S.SAMYELİ tarafından
7/15/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.