D/ÜŞÜYORUM

D/üşüyorum içindeydi benim üşümelerim her üşümemde düşerdim gözlerinden yara içinde kalırdı dizlerimin yerine gözlerim, kan değil gözyaşı akardı bu sefer yaralarımdan, sahipsiz kalan nefeslerimin alıcısı bulunamazdı bir türlü, aklıma kazıdığın gülüşlerin geçiremezdi yokluğunun verdiği çaresizliği, anlamsızlığı ve kelimelerin bir o kadar tembel davranıp açıklayamadığı duyguları, stabilize ilişkilerin miladını kazımanın verdiği mutluluğu veremezdi kimse, yokuş sandığımız ilişkilerin gereksiz bir inişten ibaret olduğunu anlatamazdı gözlerin haricinde hiçbir şey ve kimsenin anlamayacağı şekilde sevdiremezdi her hangi bir bakış kendini bana, kısacası şu ki bundan sonra senden başkası ne bana olurdu ne de benden geriye kalan ruhuma