Akþam olmuþ ay ýþýðý vuruyor yüzlerime.
Iþýl, ýþýl parlýyor yýldýzlar
Bu mehtap bu güzellik yine de, fayda etmiyor düþlerime
Çünkü fýrtýnalar esiyor içimde.
Anýlar birer, birer yoklarken gözlerimi
Þaþkýn, þaþkýn bakýyor mehtabýn yýldýzlarý halime…
 
Uyumak istiyorum
Býrakmýyor ki anýlarým uyusam yerimde
Kiminde gözlerim dalýyor kiminde gözlerim doluyor
Anýlarýn…
Her biri dün gibi duruyor belleðimde..
Çocukluðum mu, desem
Gençliðim mi desem, yoksa okul yýllarým mý desem
Her biri bir kâbus gibi çökmüþ üzerimde..
 
Mesela biri var.
Hiçbir zaman hatýrlamak istemediðim bir hakikat o bende.
Sanki kendini gözlerimin içine, içine sokuyor.
Bu hakikat,
Var gücüyle bir balyoz gibi iniyor, korku içindeki titreyen yüreðime.
Sonra..
Küfretmek geliyor içimden kaderime,
Kendime!
Ýþte o hakikat aklýma geldikçe..
 
Kendimi mehtabýn güzelliðine býrakýp,
Mehtabýn güzelliðini dinlemek istiyorum olmuyor..
Ilgýt, ýlgýt esen meltemin esintisini içime çekiyorum /yine olmuyor..
Göðsüm þiþip, þiþip iniyor,
Kalbimin atýþlarý bir hoþ, içimde bir boþluk!
Ve yüzlerimde gülümseme yok, bakýyorum dalgýn, dalgýn gökyüzüne,
Anýlarýn hükmettiði gözlerimle…
 
Birden bir ambulans geçiyor,
Ýçim burkuluyor tüylerim dersen, diken, diken ayaða kalkýyor
Siren sesinden.
Bana bu bile bir geçmiþi hatýrlatýyor þaþýyorum bir zamanlardaki halime
Ve þükrediyorum,
Bana bu günleri gösterene…
 
Yavaþ, yavaþ aðýrlaþýyor gözlerim
Geçmiþ yýllarýn yorgunluðu varken üzerimde
Meðer çoktan dalmýþým,
Bir uyandým ki, üþüyorum uyuyup kaldýðým yerimde.
 
22 Haziran 2013-07-22
Ahmet Yüksel Þanlý er