Üşüyen Karanfilim
Sen yokken estim,
Kasırga olup,
Kucakladım yalnızlığı.
Kulaç attım sana doğru,
Set çekti önüme
Yakamoz'un kızıllığı.
Savurdum küllerini
Taa uzaklara.
Uzak denizlerin kıyılarına...
Korkularımı yendim de,
Gittim üstüne üstüne.
Korkmuyorum artık, gelse de,
Belalı sevdalar üstüme.
Mühür basar,
Mil çekerim
Gözlerinin üstüne...
Sen yokken bakmadım ardıma
Ne de, bir kadına...
Hep yürüdüm sana doğru.
Ama;
Bir kez bile duymadın beni,
Bakmadın ardına.
Kulak tıkadın çığlığıma
Feryadıma.
Oysa gümüş şiirler yazmıştım!
Yüreğimde...
Sustum!
Sen yoksun diye.
Bir gelsen
Sarsan,
Halimi, hat'rımı sorsan,
Beni
Ölümcül düşlerimden kurtarsan.
Vermez miydim ömrümü ömrüne
Geçmez miydim bu candan,
Hem de,
Nem varsa her şeyden
Koymaz mıydım ömrümden örüne...
Sen yokken üşüdüm, üşüdü karanfilim
Sevdanın ayazında.
Maniler söyledim
Karac'oğlan sazında...
Vurgun yedim sevgili.
Deme o da neymiş.
Düşün,
Düşün ki;
Bozguna uğramış bir milletin,
Surlarından bayrağı inmiş.
Hala seni bekliyorum gönlümün kuytularında.
Olsa da,
Üşüyen karanfilim
Buruşan parmaklarımda.
Hala,
Hala ismin var sevgilim
Hem sıcaklığın,
Öptüğün dudaklarımda...
08 Temmuz 2012 Pazar
(
Üşüyen Karanfilim başlıklı yazı
Halis Kandmr tarafından
26.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
