Bir zamanlar hepimizde masum çocuklardık,hayatın yükünden habersiz
yaşayıp giden,hepimiz sokakları ayakta tutan,sokağı sokak yapan
masumlardık.Saklambaç oynayıp saklandık,kovalamaca oynayıp
yakalandık,sulu şakalar yapıp ıslandık,bizler sokakları cıvıl cıvıl
eden,hani kiminin rahatsız olduğu kiminin de huzur bulduğu çocuklardık!
Şimdi sokaklar çocuklara,çocuklar sokaklara küs,
sokaklar sadece kirletilmek,yakılıp yıkılmak için kullanılıyor,
Sokaklar biz eski çocukları özlüyor,köşe başları yollarımızı gözlüyor..
Sizi ıssız bıraktığımız için özür dileriz ama hayatın yükü sırtımızdan inmiyor,bu yük varkende bir adım öteye gidilmiyor!
İsterdik ki bizim çocuklarımız doldursun sokakları ama onlarda sizi sevmiyor!Üzgünüz ama daha çoğu saklambaç nedir bilmiyor!
Issız bıraktık sizleri farkındayız ama bilinki bizlerde en az sizin kadar yanlızız!
Çoğunu yitirdik arkadaşlarımızın hepsi ekmek derdinde bir yerlerde şimdi,
Kimsenin diğerinden yok haberi.Bir kaç yılda bir kere belki görüyoruz
zaten yanıbaşımızdakileri, analayacağınız çok meşgulüz,çok işimiz
var,çok yoğunuz çok çok çok lakin hiç aslı yok.Anlayacağınız
yaşantımızın da bir amacı yok, yaşarsak tok bizden iyisi yok.Umrumuzda
değil kim bugün aç kim tok.Anlayacağınız artık insanlık yok.Bizi bu
duruma getirdiler,bize hep ben hep ben dedirttiler yani anlayacağın
bizim gibi masumları bir bir kirlettiler...Affedin bizi sokaklar belki
size dönemeyiz ama bilinki bizler hep sizi özleyenleriz.Sizlerden bütün
nesiller adına özür dileriz...
Ömer Koç (Geç kalınmadan belki bir nefes)