EY,ÝNSANIM......

Elinden geldiðince dünyayý tezyin eyle
Ey, “insaným,” diyerek; yýkmaya çabalayan
Gayret etmezsen eðer, nasýl yaþarsýn neyle
Ey, “insaným,” diyerek; kendini sobeleyen

Bir dal varsa elinde gelse kýyamet aný
Dik o dalý denir ki; boþ geçirme zamaný
Kurutmadan su verip yaþatmalýsýn caný
Ey, “insaným,” diyerek; kendini ebeleyen

Sen ki bir zerre deðil ancak zerrede nokta
Sen ilkel zamanlarýn kurbanýydýn sunakta
Ve seni yaratanýn bahþettiði konakta
Ey, “insaným,” diyerek; Rabbinden af dileyen

Hayat hüsnü hat olur erbabýnýn elinde
Hattat gibi süsle ki zevk yayýlsýn ilinde
Göze güzel görünür piþirdiðin kilin de
Ey, “insaným,” diyerek; çamurlarý beleyen

Kalemin güzel yazsýn parlarken gökte hilal
Sonunda bu kainat olmalý sana helal
Ve yayýlan ýþýðýn sanki semada zülâl
Ey, “insaným,” diyerek; güzellikler soluyan

Aðaç gibi kök salýp yaþarken sen ezeli
Arada süpürürsün daldan düþen gazeli
Yazarken ahvalini hoþ görme müptezeli
Ey, “insaným,” diyerek; kötüleri eleyen

NÝLÜFER SARP_______