Duyunca ismini bi garip oluyorum 

içimi tadýný bilmediðim duygular kaplýyor

ve görünce resmini beynimi kemiriyor adeta düþünceler 

bir bir dalýyorum hayallere

sýðmýyor içim içime

 neydendir bilmiyorum pek alýþýk deðilim bu halime

sanki gözlerimden fýþkýrýyor duygular

ve anlatýyor seni bütün sözcükler

kelimelerime gizliyorum seni

kalbimde gizlediðim gibi

hiç alýþýk deðilim bünyem kaldýrmýyor bu tür duygularý

ama mesele sen olunca

tabi alýþýyor zamanla

sanki kör kütük baðlanmýþým sana

 ne garip deðil mi 

ve aslýnda sen hiç uzak degilsin bana

hiç gitmedin bu canda

çünkü çünkü iki nefes taþýyorum sol yanýmda

ne garip deðil mi 

en çok seven kaybediyor en sonunda

derler ya "sonunu düþünen kahraman olmaz"

hiç düþünmedim ki sonunu baþýný bile düþünmedim 

dedim ya kör kütük baðlandým sana

bilseydim çalardým gönül kapýný 

ne bilim belki açardýn kapýyý

hem yaþamazdim aþk acisiný

ama o zaman da sonunu düþünen kahraman olurdum

ya da hiç olmazdim

amaan banane kahramanlktan

sen yanýmda olduktan sonra..