Kalemini Kırdım Sensizliğimin
kalemini kırdım sensizliğimin... bileklerimin kızıl korlarıyla yazıyorum şu son sensizliğimi ak sayfalara...
çok fazla bir zaman değildi sevgilim, alnımın ortasından, enseme değin yokluğunu kazımanın acısıyla kesiyordum, kadehlerime dökülen rakıyla ciğerlerimi. paket kaket özlem içiyordum mesela. dudaklarımdan ayak uçlarıma kokuyordu sensizliğim. üzerime işliyordu, kan kokusu öksürüşlerimin. sabah oluyordu bütün yarım küreye, yönüm kalıyordu öteki karanlık kürede. aç milaç gezmiyordum, fukaraydı bedenim sensiz, açlığı beceremiyordum...
ve asyayla avrupayı birleştiren köprüde her adımın korkuluklarda son buluyordu. biraz daha cesaret demeye gereksinimim olmuyordu çünkü ya gelirde göremezsem taşıyordum.
sevgilim umut bitti bende.
infaz ediliyorum sensizliği, bir cellat gibi. belki hissedemeyeceksin, fakat sol omzunda mesken tutan benim her yerde...
erkan ulusoy
15:20
23.08.2013
(
Kalemini Kırdım Sensizliğimin başlıklı yazı
e.u tarafından
23.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
