Hani hep güneş doğudan doğardı
hani karanlıklar gülüşlerle beyazlardı
şimdi neden doğmuyor güneş
o sarı saçları aydınlatan ufuklar neden hala karanlık.
Elimde çıra aydınlık bir köşe arıyorum
en yükseğe çıkmalıyım belki de bulutların üstüne
ki seni kıskanıp batan günü
olta atıp yakalamalıyım
çekmeliyim kendime
bir kez daha sana nefes üflemeliyim
çiğerlerine dolana kadar
yaptığın hataları örterim de
bu mereti icat edeni nasıl yakalar kollarım.
Yılları katlarken bir birine
iki haftaya nasıl dayanır ömür
geçer mi?
ömür dediğin ne ki deme bana çocuk
solan gül bir daha açar mı?
Seni verene şükran duyulmayan günü
asmak şart olsun derken
bu derdi verene isyan yakışmıyor biliyorum
ve biliyorum ki her şey güzel olacak yine
ve sen kollarında güneş ışıkları
koşacaksın senin için üşüyen yüreklere.
