Anamýn dört kýzý varmýþ beþinci ben doðmuþum konu komþu sormuþlar neyi oldu demiþler yine bir acý kýz doðdu diye cevap vermiþler. Babam aðabeylerine ayýp olmasýn diye amcama sordurmuþ kýzýn adýný ne koyalým diye? Amcamda Besdi koyun demiþ ismimin anlamý yeter demek... Benden sonra üç erkek, iki kýz kardeþim daha doðmuþ. Köy yeri anam babam zorluk çekse de ben çocukluðumu bir daha yaþamak isterdim. Ablalarýmýn, kardeþlerimin, Koyun kuzu içinde çok güzel zamaným geçti.

Damýmýz taþtan topraktandý. Geniþ bahçelerimiz harmanlarýmýz vardý. ayak yalýn, baþý açýk, tavuðun, kazýn, civcivlerinin içinde onlarla beraber büyüdük. Orta halli bir aileydik her isteðim yerine gelmese de sütün, yoðurdun, etin, peynirin, yaðýn içinde yüzdük. Yiyecekte hiç gözümüz kalmadý.

Beþ altý yaþlarýndaydým. Bir karýn aðrýsý yakaladý beni, on kardeþin içinde bir ben hasta oldum, Babam birkaç köy hekimlerine götürdüyse de hiçbir faydasý olmadý kimisi göbeðime eliyle bastýrýrdý, göbeði düþmüþ yerine gelsin diye. Kimisi mideme bastýrýyordu, midesine su dolmuþ boþalsýn diye.Bu hekimlerin yüzünden bana istediðim kadar su içirmezlerdi midene dolacak diye, kýzarlardý hep.

Gizli gizli su içer doyardým. Hoplamaya oynamaya býrakmazlardý, göbeðini yerine yeni getirdiler dikkat et bir daha düþer diye. Hastaydým diye okula da göndermediler. Bizim karsýn kýþý, karý altý ay sürer hele dað köylerinin yazý hiç gelmez. Benim hastalýðým geçmeyince babam beni Kars'a doktora götürdü. Ýlk defa þehre geliyordum, ilk defa tren gördüm. Büyüklü, küçüklü her türlü araba görüyordum.

Hiç fayton görmemiþtim. At koþulmuþ, tekerlekli fayton da çok ilgimi çekmiþti. O zamanlar bizim köyde, kýþýn kýzak, yazýn öküz arabasý vardý. Traktör bile yoktu. Çok þaþkýndým. Kocaman tren dumaný çýkýyor, arkasýnda vagonlar dizi dizi, hayretle izliyorum etrafý. Bir faytona bindik, doktorun muayene hanesine geldik. Doktor beni muayene etti, aðrýn nerde, nasýl aðrýyor, diye o soruyor, bende köy diliyle konuþup anlatýyorum.
Epeyce konuþturdu, dinledi. Senin baðýrsaklarýn üþümüþ, dedi. Döndü babama dedi ki: Amca bu kýzýn gözlerinde bir þeyler görüyorum, bu kýzý okut. Bunca yýl doktorum; derdini ilk olarak anlatan, konuþan bir köylü çocuðuna rastladým dedi. Babam da hasta çocuðu nasýl okula göndereyim, doktor bey? Daha da üþütür, hasta olur dedi. Doktor gülümseyerek baþýný salladý, yazýk, dedi neye yazýk dediðini de anlamamýþtým.

Reçeteyi yazdý iðne ilaç aldýk bir tanýdýðýn evine geldik. Akþam odanýn içi yeni kararýyordu birdenbire evin içinde lamba yandý çok þaþýrmýþtým biz gaz lambasý yakýyorduk. Elektriðin ne olduðunu orada öðrendim. Ona da çok þaþýrmýþtým. Bir gece kaldýk, ertesi gün yine o kocaman trenle kasabaya döndük.

Oradan da kýzakla köye döndük ama çok mutluydum hiç hastalýk aklýma gelmiyor. Babam bir dediðimi iki etmedi. Abur, cubur, gözüm ne gördüyse babam aldý. Köyde yemek içmek boldu ama hiç abur, cubur bilmezdik hiç bilmediðim görmediðim þeyleri tattým. Çok mutlu bir þekilde, eve döndük anam merak edip babama benim hastalýkla ilgili bir þeyler soruyor, ablalarým, kardeþlerim de benim baþýma toplanýp, Kars'ýn nasýl olduðunu anlat diyorlar. Bende heyacanlý heyacanlý yediðimi, içtiðimi, gördüklerimi anlatýyorum. Ablamýn biri, benim anlattýklarýmý dinleyince bir içini çekti ki! Keþke bende hasta olsaydým da senin gibi þehir görseydim. Senin yediklerini bende yeseydim dedi. Öbür ablalarým, kardeþlerim çok gülmüþlerdi. Benim hastalýðýmda kâh iyi olurdu, kâh da kötü. Zaten okula da göndermemek için hastalýðým en iyi bahaneydi. Sekiz yaþýna kadar beni öðretmenlerden sakladýlar. O zamanlar, öðretmenler kapý kapý gezer çocuklarý okula gelmesi için kaydederlerdi.

Yine bir son bahardý, öðretmenler kapý kapý gezip okula çocuk kaydediyorlardý ablam, kolumdan beni çekti, içeri gel dedi. Öðretmenler seni görmesin. Ben ablamýn elinden kaçtým öðretmenlerin yanýna koþtum. Beni de yazýn dedim, ismimi yazdýrdým. Evde bana her kes kýzdý anam, babam bile kýzdýlar. Sanki okuyup da muallim olacak kýz çocuðu. Okumak senin neyine? Dediler. Okul açýldý, beni okula göndermiyorlar, kendimi yerden yere vuruyorum, yerlerde yuvarlanýyorum, ben okula gideceðim diye. Benimle baþ edemediler. Babam bir küçük defter, bir kara kalem aldý. Kýþa kadar gitsin, hevesini alsýn dedi. Pazartesi okula baþladým, haftaya Pazartesi gazetedeki yazýlarý okumaya baþladým; hayret ettiler babamýn çok hoþuna gitmiþti. Her gün gitmesem de haftanýn üç günü okula gönderiyorlardý. Soðuk olunca, iþ çok olunca gitmiyordum. Bir defa okula yazýlmýþým ceza korkusu da var öðretmen ikide bir uyarýr ismi yazýlý çocuklarý gönderin, yoksa ceza alýrsýnýz derdi.
Ceza gelmesin diye git arada sýrada görün diyorlar. Ara sýrada olsa on beþ tatile kadar devam ettik. Öðretmenler, bu kýzý boþuna birinci sýnýfta tutmayalým dediler ikilerden durumu iyi olmayan bir erkek çocukla benim yerimi deðiþtirdiler. Beni ikinci sýnýfta o çocuðun yerine oturttular ben o sevinçle koþa koþa eve geldim. Baba, beni öðretmen ikinci sýnýfa geçirdi dedim babam ertesi günü benimle beraber okula geldi. Beni ikinci sýnýftan aldý birinci sýnýfa sýrama oturttu. Benim kýzým, dersini iyice piþirsin, daha iyi okusun dedi. Öðretmenim, beni çok severdi.
Sen okumayý sevdiðin için, seni kitap kolu baþkaný seçtim dedi. Eski püskü tahtadan bir eski dolap vardý içi, küçük hikâye kitapçýklarýyla doluydu. Bana tembih etti hangi çocuk, hangi kitabý isterse ver; verdiklerinin ismini yaz bir daha geri getirsinler. Bende aynen öyle yapýyordum. O kitapçýklarýn içinde Âþýk Veysel'in þiir kitapçýðý da vardý. En çok o kitapçýk ilgimi çekmiþti. Bir çocuk o kitabý götürmüþtü, sene sonu yaklaþýyordu hala getirmemiþti. Çocuða akþam, sabah tembih ediyordum o kitabý getir diye. Çünkü kitabý alýp sene sonunda eve götüreceðim ve okuyacaðým. Çocuk kitabý getirdi. Ýnanýn gömleðin altýndan çýplak tenime saklayarak çaldým, eve getirdim yaz tatilinde bende kalsýn okuyayým diye. Belki istesem öðretmen seve seve verirdi. Korkumdan kimselere söylemedim vermezler diye. Bir yaz boyu, o þiirleri okudum. 'Benim sadýk yârim Kara topraktýr.' O þiiri hiç türkü olarak dinlememiþtim, radyomuz bile yoktu.

Çok seneler sonra o türküyü dinledim. Ben o þiiri, ayný makamla türkü olarak çok söylüyordum küçüklüðümde ve hala kulaklarýmdan gitmiyor ve gitmeyecek...
BESDÝ CE