Nafile Anne
Nafile Anne
Dört mevsim değil
İçimde hep kara kışlar a ğ l a r
Mevsimler diyorum da
Bakmayın,
Yüzümden önce gülüşümü
Sonra yüreğimde tüm zemheri ye rağmen
Açan çiçeklerimi çiğniyorlar
Umutlarım mı ?
Sorma
Yüzleri sarı perde
Yaralı
Çiğ oluyor sonra
Ağrı’yanım,ağla’yanım
Ya ağlayamadıklarım anne
Ağlamak diyorum da
Yeniden çocuklar gibi olmak isterdim
Sarılıp saatlerce anne diyerek ağlayabilmek
Hani
Sabır olgunlaştırır diyorlar dı
Sabır diyorum da
Çürümenin bir nedeni de
Olgunluktan değil midir? sanki
Bilmiyorum anne
Hep düşüyorum ve üşüyorum ben
Yıllar mevsimler farklı olsa da
Sırtımda ki yükü
Hepsi bir öncekinden de beter
Geçte olsa anladım anne
Meğer zaman sadece ömürleri öğütüp
Ecel tarlasında koşturuyormuş
Öğrendim Anne
Düşlerim soğuk
Vuslat iklimi nerede anne
Nerede otağımı kuracak şafaklar anne
Ah acılar
Zamanla geçer diyordun ya anne
Artık nafile anne nafile
Geçmese de bir
Geçse de
Meğer
Z a m a n
S a d e c e
Acıları büyütüyormuş
A N N E
Gönül Aydemir Adıgüzel
(
Nafile Anne başlıklı yazı
GönülAYDEMİR tarafından
2.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
