Koþuyordum.. Daralan ciðerlerimde soðuðun o acý, keskin mýzraðýný hissediyordum. Biraz soluklanmaya çalýþýp tekrar koþuyordum. Baþýmdaki þapkam rüzgârla girdiði muhabereye yenik düþmüþ, geçtiðim sokaklarýn birinde savrulup gitmiþti. Kabanýmýn içindeki ince pamuk kazaðýmýn sýrtýma yaðlý bir kâðýt gibi yapýþtýðýný hissediyordum. Üþüyordum... Adýmlarýmý kendi çöplüðünde pusuya düþürülmüþ bir kiþi tedirginliðiyle atýyordum. Rüzgârýn azametli kollarýnda daha güçlü ve her güçlü gibi daha acýmasýz olmuþtu soðuk. Geçtiði sokaklarýn ardýnda býraktýðý yýkýmýn kibriyle kol geziyordu kar kokusu. Sokak içlerine sýzan dondurucu soðuk, elmacýk kemiklerimi kavuruyordu sanki...

Geçtiðim sokaklarýn derinlerinde o korkunç görünümleriyle ve silahlarýyla askerler çýkýyordu karþýma. Ellerindeki meþalelerin aðýr, yaðlý kokusu tüm sokaðý kaplýyordu. Yayýlan kokunun öyle etkili bir tesiri vardý ki, serseriler bu kokudan askerlerin geldiðini anlayabilirdi.

                                       …

Bir yandan yoluma, diðer yandan da elimdeki kâðýda bakýyordum Kâðýttaki yere ulaþmama birkaç adým kalmýþtý. Baþýmý kaldýrýp baktýðýmda yuvarlak pencereli, tahta kapýlý, küçük, iki katlý ahþap bir evle karþýlaþtým. Kendimde bulduðum cesaretin gücüyle kapýyý üç kez týklattým. Aklým bir yandan söyleyeceðim kelimeleri düþünmenin, bir yandan da kapýyý nasýl birinin açacaðýný düþünmenin savaþýný veriyordu. Kapý gýcýrtýlar eþliðinde açýldý. Kapýyý karanlýk arasýnda pek seçilmemekle birlikte daðýnýk saçlý, üzerinde kýrmýzý iþlemeleri olan entarisiyle orta yaþlarda bir kadýn açtý. Yüzü pek seçilmiyordu ama onun esmer yüzlü, çökük omuzlu, pek kýsa olmayan bir boyna sahip olduðunu görebiliyordum. Ýnce ve titrek bir sesle:

-Affedersiniz, burasý Rýza Beylerin evi mi acaba?

Kadýn soðuk bir sesle:

-Sofya’dan gelen misafir olmalýsýnýz. Evet, beyefendi de sizi bekliyordu.