MEĞER AŞKI BEN SALMAMIŞIM
Bir kıvılcım etmezken senden kalanlar
Nasıl yangın yerine dönmüşüm meğer
Nasıl da suskular sürülmüş menzilime
El de var gene sen
Ve birikmişim yine sensizliğime
İklimler sermişim şiire
Sarı yaprak gezegenlerinden
Sana dökülmüşüm iki de bir
Esintiler azınlık hikayesi
Yağmura devretmişim çoğunluğumu
Kime ne
Türevsiz özlemler vurmuş kıyılarıma
Yosun karışımında yığın olmuşum
İşlevini yitiren şiirler de
Kah bir sahil şeridi
Kah bir çorak toprak olmuşum
Gecelere küslüğümden
Burnumdan kıl aldırmamışım
Düşlerin haytalığı yetmiş canıma
Çapkınlığı gına getirmiş ay’ın
Ne yakamoza bölünmüş
Ne de mehtapla çarpılmışım
Her yıldız kayışın da
Aklımı başıma toplayıp
Kendimi kendimden çıkarmışım
Mülteci hislermiş yüreğimi terk eden
İltica yalanları sardıkça dört yanımı
Mayın döşenmiş sağlı sollu böğrüme
Kamplar kurulmuş sırtım da
Bana dairlere
Tecritlenmiş şiirde sariliğim
Nüksederken
İkinci sınıf düşünceler
Nasıl da aslolana abanmışım
İhrama giren gündüzler
Tavafa durmuş acımı
Dönmeye başlayan başım değil inan
Dilim dişime dokunduğundan beri
H/acılığa soyundu yalnızlığım
Vallahi
Bir gelse bir dön se demiyorum artık
Anladım ki
En az sen kadar ben de yanılmışım
İp gibi uzayıp giderken ağlamalarım
Gözyaşımın ucuna seni bağlamışım
Belki de bundandı korkularım
Bundandı sıkı sıkı kapatışım gözlerimi
Ya da ne bileyim
Bundandı içime sığmayanların
Bahane kalıplarından taşmaları
Aslına uygun değilken hıçkırıklarım
Meğer vekaleten yutkunup kalmışım
Kapıya koyduklarımdan çok
Oturduğu yerden kalkmayanlar
Gidiyordu ağırıma
Arsızlıklarına da lafım yok
İşgüzarlığın daniskası olsa da
S e n i s e v m e k
Şiir sevdamı başı boş bırakıp
Kendime bir gıdım kalmamışım
Bu günlerde Eylül çekiyorum gözlerime
Kızılı solgun turuncu akşamlaraydı özentim
Ezeli rakibimmiş meğer hasretler
Bu yüzden
Seni özlemeye üşeniyorum
Rimel süzüyorken kirpikler
Yanağım zaman zaman
Çayda çıra oynamaya soyunur
Bense Ata Barı sanıp
Kendimi kandırıyormuşum
Oysa ne resimler çizmiştim tenime
Düş mavisiydi tüm renkler
Tuzluydu iyotluydu yüreğim
Deniz gibiydi derindi
Bir dargın bir barışık sevmelerim
Özlemler çarşaf gibi durulmuş
Bir tek evet bir tek
Tuzu kuru olmayı becerememişim
Seni kaç kez topladı avuçlarım
Ve kaç kez dikenlerin battıkça
Kanadı parmaklarım
Körlüğe ramak kala
Kaç kez güneşinden kamaştı gözlerim
Meskûn mahâllerinin faili meçhulken
Kaç kez tabanları yağladı
İliğini kurutduğun ayaklarım
Olacağı buydu değil mi
’’Azı karar çoğu zarar’’ misali
Ne çok kaldırım sulamış
Ne çok sokak arşınlamışım
Aşk çoktan gitmek istemiş de
Meğer se ben salmamışım
HÜZÜN ŞAİRİ: N Y