Hayat mutlu yaşamış olanlar için güzeldir.
Yaşamamış olanlar içinse bir çile bir zehirdir.
Ben hayatımda, hep ölümü çağırdım.
Mutluk neyse görmedim, güzel günler
görmeden yıllarca yaşadım.
Ve gün oldu ağladım.
Gün oldu, derdimi kimseyle paylaşmadan
içime attım.
Eğer’ ki, yaşamak denen buysa,
Olmaz olsun böyle yaşamak, çünkü ben, bu
hayatın güzelliğini değil zehrini tattım.
Soruyorum,
Tanrım beni sen, neden yarattın.
Ölüm, ölmeye hazır olanlar için
güzeldir,
Ölmeye hazır olmayanlar içinse, değildir.
Ben hep ölümü çağırdım, ölmeyi,
düşündüm.
Yaşadım, yaşadım amma ben, buna şayet yaşamaktır
denirse yaşadım.
Ne bir yüzüm güldü,
Ne bir derdimi bilen soranım oldu
Tanrım biliyorsun sırrım, hep seninle
ikimiz arasında kaldı.
Ben hep Allah dedim, yalvardım,
Beni çarçabuk şu dünyadan, alsın/
götürsün yanına diye.
Henüz onu’ da tadamadım
Tanrı’m sen beni neden yarattın.
Hayat her zaman bir gül değildir
koklasan dursan,
Yokuşu var, inişi var, virajı var
düşmesi var, kalkması var hayatın.
Ben hep düz yolda düştüm.
Ve ben,
Hayatın yokuşunu’ da gördüm, inişini, düzünü’ de gördüm.
Çok zaman zor kalktım, düştüğüm yerimden
Ve süründüm.
Amma lakin mutluluğu hiç göremeden geldim
şu ömrümün hazanına.
Bunca zaman sonra, ben,
Bahçemde gönlüme bahar yaz gelse ne olur,
gelmezse ne olur,
Tanrı’m beni sen, nereden yarattın.
Bu hayat, görmesini bilene bir gül
bahçesi
Görmesini bilmeyene zehirli bir diken
bahçesi..
İmiş' de haberim yok.
Ben görmedim o güller olan bahçeleri/ nerede
Dediler ki dikkatli bak görürsün.
Baktım’ da göremedim açtı'mı açmadı’ mı,
bahçelerde.
Ben yalnız,
Dikenler dolu bahçeleri gördüm sadece.
Ve bir de, gülleri virane olmuş
bahçeleri gördüm gezdiğim yerlerde
Ve ne bir güzel girdi gönlüme
Ne de bir aşkı yaşadım,ben gönlümce
Hep hazan yelleri esti,
Başımın üstünde sevda yerine
Ah Tanrı'm sen beni neden yarattın.
Ahmet Yüksel Şanlı er
16 Eylül 2013-09-16
Antalya.
