Veda etmek hepimize zor geliyor. Nedense bir türlü atamýyoruz hayatýmýzdaki fazlalýklarý, ruhsal olarak sarýldýðýmýz kalabalýklarýmýz var. Bunca yýðýnýn içinde nefes alamýyorum ve karar verdim kýþ temizliðine giriþiyorum.

Artýk Nefes Alamýyorum!

Yüklerimden kurtulup hafiflemeye ihtiyacým var. Ne kadar zor olduðunu biliyorum ama yapmalýyým. Yoksa sakladýklarým gibi eskiyip, sararýp, yýpranacaðým. Ýnsan bazen bir elbiseyi, bazen bir dostu, bazen de eski bir aþký omzunda taþýmaktan yoruluyor. Ben yorulmayý geçtim, boðuluyorum.
Zayýflayýnca giyeceðimi düþündüðüm ve çok sevdiðim kot pantolonumu atmamak için bu kadar direnmemin sebebini bulmaya çalýþýyorum. Koleksiyonu da yapýlmaz ki! Ýçine girmiyorum iþte ve yýllar geçtikçe incelmeyeceðime göre, bundan sonra da giyemeyeceðim. Neden inatla saklýyorum? Dolabýn kapaðýný açýp þöyle bir alýcý gözle baksam, kim bilir o pantolon gibi daha neler bulacaðým? Atmamak, saklamak, günü gelince iþe yarayacaðýný düþünmek ne saçma! O pantolonun bana kilo aldýðýmý hatýrlatmasýndan baþka ne faydasý var? Üstelik bu durum beni kamçýlamýyor, daha çok sinirlendirip, buzdolabýna gitmeme sebep oluyor. Herkes bahar temizliði yapsýn, benim kýþ temizliðine baþlamam gerek.
Telefon rehberimde kim olduðunu bilmediðim numaralar saklý, hatýrlamýyorum. Hatýrlamadýðým birini neden o listede tutmakta inat ediyorum? Belki bir gün hafýzam yerinme gelir diye umuyorum veya o þahýs beni ararsa, tanýmadýðým anlaþýlmasýn istiyorum ama tanýmýyorum! Silemiyorum bir türlü! Ýþime yaramayacaðýný bile bile saklýyorum. Aklýmýn bir köþesinde hep soru iþareti olarak kalacak o isimleri gereksizce tutuyorum. Yok! Karar verdim, bu sefer hepsini siliyorum. Hatta daha ileri gidip, tanýdýðým ama görüþmediðim, artýk irtibatým olmayan insanlarý da bu rehberden sileceðim. Belki bir deftere yazarým, bir an gelir lazým olursa diye. Bak, yine ayný þeyi yapýyorum, saklýyorum! Hayýr! Artýk saklamak yok, hepsi silinecek!
Eski sevgilimle gittiðimiz ilk filmin biletlerini, bana aldýðý çiçeklerin solmuþ ve kurumuþ yapraklarýný, ilk öpüþtüðümüz günün tarihi yazýlý olan peçeteyi, onlarca fotoðrafý, bana yazdýðý küçük notlarý, ona yazdýðým onlarca sayfalýk mektuplarý, hepsini bir kutuda saklýyordum. Niye? Bilemiyorum! Aþkýma ihanet etmemek için herhalde. Oysa baþka sevgiler geçti, onlarý da yaþadým. Onun yeri farklýydý, en çok sevdiðim adamdý. Bu yüzden her þeyi kutuda kilitli tutuyorum. Delice bir durum! Ýnsanýn evinde bir tabutu gömmeden saklamasý gibi, gereksiz ve aðýr bir yükten baþka bir þey deðil. Artýk atýyorum! Eski sevgilinin eskileri çoktan eskidi, bu durumda ait olduðu yer çöp tenekesidir.
Hayatýmda kýþ temizliði yapmaya karar verdim. Hem de büyük bir temizlik çünkü artýk nefes alamýyorum. Dolabýmý, hayatýmý, kalbimi, telefonumu, aklýmý iþgal eden ne varsa hepsini atýyorum. Atmazsam aralarýnda boðulacaðým. Buna izin veremem! Kýþ aylarýnýn da kendince coþkusu var. Hep baharda yaþama sevinciyle dolmaz ya insan! Yeni için eskileri kaldýrýp atýyorum. Yaþamýma yer açýyorum. Yeni bir aþka, güzel bir dostluða, severek giyeceðim bir elbiseye, beni deðiþik noktalara götürebilecek farklý insanlara, olaylara, hepsine kocaman büyük bir yer ayýrýyorum. Ama en çok sevgiye ve þansa! Ya siz?