Sensizliğin Şelalesi
Deniz kokusu sindi benliğime
bir umut yeşeriyor yüreğimin
en ücra köşesinde
öyle ağır ki yorgunluğum
sanki yosun tutmuşum denizin dibinde
sonra bir dua belirir dudaklarımın arasında
ellerim semada ,yüreğim rûkuda
uğurladım kendimi mavinin sonsuzluğuna
öyle çaresiz ve öyle halsiz...
gökyüzü ağlıyor sebebsiz
ve ben ağlıyorum kimsesiz
gözlerim ,sanki bin yıldan kalma umut bahçesi
ve yanaklarımdan süzülen sensizliğin şelalesi.
(
Sensizliğin Şelalesi başlıklı yazı
Asi Şair tarafından
10.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
