ben seninle dolu hayatı sevmişken
sensizlik düştü
şu hayattan benim payıma
ben seninle gülmeyi sevmişken
sensiz ağlamayıp yanmak düştü
ne yazık ki benim payıma
dünyayı bir yana koydum seni bir yana
sığdıramadım senin aşkına
ne kalbime ne kocaman dünyalara
kıyamadım seni dünya ile bir tutmaya
kavuşamadan öleceğim
hasretinden ağlaya ağlaya
gücüm kalmadı yokluğuna dayanmaya
yakarım dünyayı yakarım
kalbimde yanan ateşin bir kıvılcımıyla
ölüyorum yokluğunla ölüyorum
hasretinden ağlaya ağlaya
bir kez bile aşkım deyip sarılmadan
hasretinden ölmek çok koyuyor insana
kaderimmiş alın yazım böyleymiş demek
gelmiyor inan artık içimden
kaderi biraz zorlamak gerekirmiş
kısmette kavuşmak olmasa bile
kavuşmadan ölürsek eğer birtanem
aşkımız şarkı olup söylensin dilden dile
bu dünyada kavuşmak kısmet olmasa da
benimle yaşayacaksın sadece benimle
kalbimdeki cennetim de
Hanife Duman
