acıklı bir şarkı şiir gibi yaşadım ben hep hayatı
her bakan bir daha bakar imrenirdi
ne kadar mutlu diye hepsi beni seyreder
içten içe biraz da bana kıskançlık ederdi
ama bilemezlerdi ki paramparça bir yüreğim
yaralı bir kalbim var
ağlaya ağlaya gözlerimden
yaş değil kan aktı hep kan
koca dünyada bir benmiydim yarabbim
mutluluğa bir ben bir benmiydim layık olmayan
gülmeyi unuttu kan ağlayan gözlerim
hep kahır hep hüzün doldu
sevgi dolu sözlerim
mutlu görüp imrenerek baktılar bana
öylesine uzaktan öyle işte her zaman
bilmediler ki yanan bir yüreğim
kırık bir kalbim var
göstermedim kimselere gözyaşlarımı
bilsinler istemedim hiç bir zaman ağladığımı
kalabalıklar içinde yapayalnız yaşadığımı
karanlıklara sessizliklere sakladım
geceler boyu ağlamayı aslında ben
hıçkıra hıçkıra ağlayıp
gülmelerinin ardına sakladım yalnızlığımı
çaresizdim çünkü o günlerde ben
geceleri gökyüzündeki yıldızlara
dert yanmak nasıldır bilirmisin
yaşadınmı hayatında acı dolu öyle geceleri
yaşadın mı ömrünce acıyla çığlık çığlığa
sessizliğin isyanını geceler boyu
beyninde patlarcasına beynin
feryat figan ağlarken yalnız başına
isyan etmeden sessizce kimsesizce
kalabalıklar içinde yapayalnız
bir sensindir o yalnızlığı yaşayan
sanki koca dünyada o anda
HANİFE DUMAN
