Utulmaz
duygular yaşatan tek gerçeğimin uzaklığı çok zor oluyor. Hayattan zevk
alamıyorum artık; çok özledim, çok özlüyorum. Kelime aralarına, satırlara tek
tek işlediğim sevdiğimin uzaklara gitmesinden bahsediyorum. Sol’uma düşen korun
her geçen gün beni yakıp kül ettiğini biliyorum. Karanlık gecelerime gülüşüyle
güneşi getiren adım uzaklarda şimdi. Uykularımı adını sayıklayarak bölüyorum,
parçalanıyor yüreğim. Aşk insanın hayatı boyunca gördüğü en güzel rüyaymış;
uyanayım gelmiyor. Kendimi üzüp ağlamamı hiç sevmez iyi bilirim. dur
diyemiyorum göz yaşlarıma canımdan can koparmışsacsına . “ Çabuk gel “ diyorum.
Sadece “ Çabuk gel “ . Uzaklık sevgiyi körleştirip bitirir diyorlar, ne zaman
yakındı ki diye düşünüyorum. << cevabım yok >> .
İçimden
gönüller bir olsun diyip.
Susup,
ağlıyorum..
“
Ağlama ne olur “ diyorlar hepten içimi talan ediyorlar..