Ben seni karþýlýk beklemeden sevmiþtim , ama bu hayat verdiðinin fazlasýný aldý benden. Verdiði pek de bir þey deðildi  aldý verdiðinide vermediðinide. Fazla  bir þey olmadý sana öyle geliyor deðil mi ? Fazlasýný aldý benden ‘’ seni ’’ aldý. Ki sen benim en çok ‘’ veremediðim ’’din. Avuçlarýmýn arasýndan öylece kayýp gittin ‘’ dur ‘’ diyemedim. Çünkü gittiðin yerde mutlu olacaðýný biliyordum. Senin mutluluðunu isteyen tek kiþi bendim belki de ama ben senin neyine yetmedim ? Ya da sana neden yetemediðimden bahsetsen.

      Acýmýn hafifleyeceðinden deðil de yete yete öðrensem sana yetmeyi sana yitmeyi . Yetmedim sana yetemedim. Sen bana ‘’ artýyordun ‘’ halbuki. Sen bana artarken ben sana ‘’ eksiliyordum’’ demek ki. Bu kadar eksile eksile bittim ben Ozan. Ve sen artarken yittin benden. Yanýmda olmayý deðil karþýmda olmayý tercih ettin. Ben karþýmda görmek istemedikçe.

     ‘’ Sen gýcýðý tuttu ‘’ beni , öksürmekten ciðerim çýktý da seni ; ciðerimin köþesinden çýkaramadým inadýna. Ve sen hep ‘’ karþý ‘’ oldun bana , hayatýmýn ‘’ karþýya ‘’ kasý oldun. Özlüyorum ellerinin þeklini bilmeden ellerini özlüyorum o baþkasýna aþkla bakan gözlerini özlüyorum seni kusuyorum adeta yeni günüme seni kusarak uyanýyorum. Ben sana hergün uyanýyorum. Bir gün sana uyursam eðer ; o da rüyamda seni görebilmek içindir bilesin.

       Rüyamda ; ‘’Benim olan ellerin þimdi neden ellerin ? ‘’

       Hesap sormak haddim deðil. Hiç ellerini yakýndan göremedim. Eller ellerini tutarsa bir can kopar , can benim , sebebi ellerin. Beni sevmey unutma ! Çünkü benden gidenleri uðurlarken ‘’aþk’’ veriyorum. Aþk’ý Can’ý Ruh’u alýyorlar bedenden. O emanete iyi bak oldumu. Beni býraktýn onu býrakma beni gözlerinden mahrum ettin ona hep bak sev, bana ellerini göstermedin onun üstünden ellerini olur mu ?

       Diyelim ki býraktýn onun ellerini , býrakmýssan geri dönme , unut onu. Unut ki , üzüldüðüne üzülmeyeyim. Ah içimin caný , sen üzülürsen ben ölürüm. Yine bir günün sonunda sana son cümlem ‘’Beni sevmeyi unutma ! ‘’