SENELERÝN  ARDINDAN

Uykudan uyanýp da her sabah kalktýðýmda,

Hissedilir aðrýlar, sýzýlar bedenimde.

Þahadet getirerek aynaya baktýðýmda,

Suratým ayan, beyan kan kalmamýþ tenimde.

Bu nasýl hal ya rabbim, gözlerim zaten bozuk,

Ömrüm cefayla geçti seneler omzuma yük.

Üzülüp aðladýðým  geçen ömrüme yazýk,

Aþýnýp sele gitti adým attýðým höyük.

Akýl ermez sýrrýna âlemi sen yarattýn,

Senin emrinle açar baharýmda çiçekler.

Gözüme fer vermeyip  aydýnlýðý arattýn,

Kararan kara bahtým  daracýk mezar bekler.

Rolüm bitmek üzere elim boþ gidiyorum.

Benden ay kadar uzak umutlarla yaþadým.

Sitemim bütün sana hep sitem ediyorum,

Bir dert küpü dünyam var bak onu da boþadým.

Ahým göklere çýktý  þükürlerle yaþadým.

                                  Ahmet AYAZ