Solgun başlar burda akşamlar,
Sisleri yırtamaz korkak lambalar.
Çekilirken yuvasına yâri olanlar,
Özlem köprüsünde ağlar aşıklar
Daha da bir ıssızlaşır tehhâlar
Ölüm değil,yalnızlık korku salar.
Çıkarken sana yüreğimde ki yollar,
Ayak seslerime yok katılanlar.
Yere iner gök sanki bir anda !
Kara çarşaf olur dolanır boynuma.
Kaybolurken ışığım,umudum,
Ölemem takılır gözlerin boğazıma.
Değiştiririm her akşam yollarımı,
Nasiblendirir âhım küflü sokakları.
Her duaya bir parça yüreğimden,
Kopartarak sularım untulmuş gühanları.
Neden şekle bürünür böyle mânâlar?
Ben ateş derim, eller yar anlar.
Bir yudum su olmuşsa arzular,
Ey bilen beni bir selam şuramda kanar
Ben gittikçe dürülse ah!şu yollar,
Kalmasa vuslattan başka ihtimâl.
Bir kez baksa gözlerime sorsa," bu ne hâl"?
Öldüklerime sayarken ölse ahûzâr..
Ümıt Seyhan
(
Yollar başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
11.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
