Meçhul

Kör düðüm gibi bir hayat

Ne yaþadýðým meçhul,

Ne de yaþamadýðým.

Var olmak için yaþýyor gibiyim.

Son dokunuþ bu tuvale,

Tüm renkler aciz siyahtan ziyade.

Hiç beyazla buluþmamýþ gibi.

Bir þehir ki hiç eskimemiþ.

Yollarý yine ayný sokaklarý buluþturuyor.

Bir þehir hala huzur kokuyor.

Ýçinde yanan ateþlere raðmen

Bir aðaç tek yapraðý kalmýþ,

O yaprak sararmýþ.

Umuda tutunur gibi,

Dalýna sarýlmýþ.

Yaþanmýþlýklarýn keþ keleri,

Yaþanamayanlarýn iyi kileriyle unutuluyor.

Bir hayatýn tüm izleri,

Hiçbir zaman kapanmýyor.

Geçmiþ geçmiyor inatla.

Ne yazdýðým var,

Ne sustuðum.

Ölmek için yaþýyorum dünyada.

Büþranur Erayabakan