Kop, Gel..!
KOP, GEL..!
kelebeğim,
biliyor musun,
çok tuhaf
kirli sabahlarımı
nöbet tutan kelimelerimin yolculuğunda tamamlarım
her nefeste içime dolar uzak diyarlardaki silûetin
her duyuşta tenimde gezinir nârin parmakların
her kaçışta hüzün kumrularının gülümseyişlerini yakalarım tenhâlarda
içim senle dolar tebessümlerde…
oysa,
sen yoksun şimdi bende
Seni ne unutabildim,ne istediğim gibi sevebildim...
nede senin istediğin gibi "özgür "bırakabildim...
sadece "sevilmek "istedim...ama çok çokkkk sevilmek..
sadece Senin tarafından sevilmek...
ve sıradanlardan daha üstte olduğumu hissetmek...
Seni bitmeyecek bir sevgiyle sevdiğimi sanıyordum....
istedin…ayrıldık…
…
Aşk insanı aptallaştırıyor
evet ..
bu ayrılık bunu ispatladı....
Sana olan sevgim bitmedi...
bitmeyi bırak, daha da arttı...
öyle özlem yüklüyüm ki gözlerine...
öyle hasret yüklüyüm ki gülüşüne...
öyle sevda yüklüyüm ki kalbine,
ruhuna,
her şeyine....
bırak,
söylemenin tatlı sarhoşluğuyla
yaralı gönlümü mest edeyim
hadi…!
geriye çekmeden ağzımdan çıkanlar
kop
gel…!
(
Kop, Gel..! başlıklı yazı
ılıkyağmurla tarafından
5.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
