Ah Bir İnsan Olabilsem!...
Sevmeli insanoğlu önce kendi kendini
Sonra sevgi vermeli, bir gönüle girmeli
Benliğe takılmayıp yıktırmalı bendini
Unutmalı kendini, hiçliğini görmeli...
Fark etmeli halini, neyi-neden yapıyor?
Hangi noktadan sonra doğru yoldan sapıyor?
Dua ederken bile nefsine mi tapıyor?
Kendini içtimaya çekmeli ve sormalı...
Terk etmeli ruhunu aşağılık duygusu
Ki, bu duygu doğurur üstün olma kaygısı!
Kulu şuurlandırır Yaradan'a saygısı
Kavuşmalı özüne, kabuğunu kırmalı...
Mümkünse hoşgörülü olmaya çalışmalı
Kavgadan önce çözüm bulmaya çalışmalı
Kini biriktirmeyip silmeye çalışmalı
Mazlumdan yana olup şefkat ile sarmalı...
Çıkar yol bulmak için 'ene' cenderesine
Yummalı gözlerini kusur penceresine
Bolca sabır katmalı huzur tenceresine
Metanetle pişirip yarasına sürmeli...
Kul hakkı denilince titremeli vicdanı
Hırsa kapılmamalı boş kalsa da cüzdanı
Paylaşmayı bilmeli unutmadan Yezdan'ı
Varı emanet bilip mütevazi durmalı...
Kusursuz kul olur mu, arayan bulur denir
Ateşte pişe pişe bir alet olur demir
Teba da olur insan, her daim olmaz emir
Hudutlarını bilip yayı öyle germeli...
.................
Doğruları yaşayıp huzurla yatabilsem
Rüzgarın tersi yönde adımlar atabilsem
Çok mu ağır gelirdi heybeme katabilsem?
Mahşerde uyanmaya saatleri kurmalı...
İnsanlığı hayatın yollarına sermeli
Cennetin rayihası erdemleri dermeli...
Bulem hatun, 5/12/2013, Antalya
(
Ah Bir İnsan Olabilsem!... başlıklı yazı
Bulem hatun tarafından
5.12.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
