IRKINA ÝHANET EDENÝN SONU

Sevgili Dostlar;

                Bugün sizlerle bir þiir paylaþacaðým. Bu þiir öyle geliþi güzel seçilmiþ bir þiir deðil. Zaten okuyunca sizler ne denmek istediðini anlayacaksýnýz. Bakalým seçimim isabetli olmuþ mu?

IRKA ÝHANET

Kalabalýk bir pazar yerinin köþesinde;

Üç beþ kafes içinde, keklikler duruyordu.

Sýcak temmuz gününün, yakýcý güneþinde;

Belli ki, yaþlý adam, bunlarý satýyordu.

Ýnsanlar gelip geçer; bakarlar tutsaklara;

Kekliklere azat yok; para, para, ah para!

Bir genç, müþteri olup, yöneldi ihtiyara;

Adama, kekliklerin fiyatlarýný sordu:

Ýhtiyar, göstererek kekliklerden birini:

'Bunun deðeri yüzdür; diðerlerinin yirmi.'

Gencin meraký arttý; 'Hepsi keklik deðil mi? '

Ýhtiyar, oturduðu iskemleden doðruldu.

Dedi ki: 'Bak evladým; bu keklik ötücüdür,

Þayet onu alýrsan, avcý kadar iþ görür.

Sesiyle keklikleri tuzaðýna düþürür.'

Genç baþýný salladý; mevzuyu anlýyordu...

Genç, cebine elini atarak, ihtiyara;

Kekliðin bedelini uzattý; tam yüz lira.

Aldý, yüzlük kafesin kulpunu avucuna;

Baþýný eðdi öne; bir an ruhu tutuldu!

Sözüm ona; almýþtý kekliklerin hasýný,

Sonra açtý aniden, kafesin kapýsýný;

Bir hýþýmla kopardý kekliðin kafasýný!

'Bu, ýrka ihanetin cezasýdýr! ' diyordu!

                                           Halil GÜLÞEN

Bu þiir Alaca Belediyesinin Kültür Sanat Yayýnlarý Þiir Dizisi hizmeti olarak yayýna sunduðu “SEN GÜLDÜKÇE UZAKLARDAN” adlý kitabýn yazarý Eðitimci Þair Sayýn Halil Gülþen’den  seçildi. Kitapta bu þiir olmamakla birlikte daha bunun ders verici, insaný düþündürücü, düþündürürken de bazen güldürücü bazen hüzünlendirici pek çok þiir var. Takdim yazýsýnda þair için “Halil Gülþen’in sade, samimi ve hikâye etmeye yatkýn þiir üslubuyla, okuyucuyu ibretlik tebessümlerin tiryakisi yapacak þiirlerinden büyük keyif alacaðýný umuyoruz. Gülþen’in kimi kurgularýnýn gerçek hayattan, hatýralardan alýndýðýný belirtmek istiyoruz ki, bu Gülþen’in þiir üslubu hakkýnda anahtar bir bilgi mahiyetindedir.” Denilmektedir.

Þair Halil Gülþen aslen Mersin Erdemlili olup, Erzurum Atatürk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Bölümünden mezun olmuþ, uzun yýllardýr da Çorum Alaca’da Öðretmen olarak görev yapmaktadýr. “Sen Güldükçe Uzaklardan” þairin ilk þiir kitabýdýr. Bu vesile ile buradan þairimizi bu ilk eseri için kutluyor, daha bunun gibi pek çok eserler vermesini temenni ederken sabýrsýzlýkla da bekliyor olduðumuzun bilinmesini istiyorum.

Bu þiiri okuyunca þanlý tarihimizin altýn sayfalarýnda Türkün büyüklüðünü, asaletini, millet sevdasýný ve kendi ýrkýna karþý duruþunu anlatan, Yavuz Sultan Selim için söylenen bir hikâye hatýrýma düþtü. Kim bilir belki þairde bu hikâyeyi biliyordur ve þiirini bunun üzerine kurgulamýþ ve yazmýþtýr.

Çokta iyi düþünmüþ, iyi ki de yazmýþ. Çünkü tarihimizi severek öðrenmenin çilesi çekilmiþ olmalý. Uzun uzadýya kronolojik tarih dersleri bazen eðitici olmaktan çýkýp itici bir hal alabiliyor. Birde tarih bilgisi sadece tarih derslerinde görüldüðünde çabuk unutulabiliyor. Burada olduðu gibi Türkçe derslerinde þiir tahlilleri yapýlýrken, böyle þiirler seçilir, öðrenciye ezberlettirilir ve tahlili yaptýrýlýrsa, hem þiir olarak konu iþlenmiþ olur ve hem de tarihimizin güzellikleri, genç beyinlere nakþedilmiþ olur. Þimdi Yavuz Sultan Selim’in hikâyesini yazýp sözümüze nokta koyalým mý ne dersiniz?

 “Bir Gün Yavuz Sultan Selim pazarýn birini gezmeye karar verir ve saka kuþlarýnýn satýldýðý bir tezgâha yönelir. Bütün sakalar 1 altýndýr fakat bir tanesi ayrý bir kafes içinde ve 50 altýndýr.

Yavuz Sultan Selim sorar:

-Bunlar 1 altýn da bu neden 50 altýn?

Satýcý:

-Hünkârým 50 altýnlýk olan ötüþüyle diðer saka kuþlarýný kendine çeker ve yakalanmalarýný saðlar.

Yavuz Sultan Selim 100 altýný çýkarýp adama verir ve “ver o kuþu bana” der.

Herkes þaþkýnlýk içinde ne yapacak acaba koca padiþah bir saka kuþunu diye düþünürken, Yavuz Sultan Selim kuþun kafasýný tuttuðu gibi gövdesinden ayýrý verir ve der ki:

-KENDÝ IRKINA ÝHANET EDENÝN SONU BUDUR!!!"