Yürüdüm bugün uzun uzun boş yollarda
Etrafımda sıra sıra ağaçlar evler vardı sadece
Ellerim ceplerimde yürüdüm günboyu bomboş duygularla
Ağlıyordum sadace hıçkıra hıçkıra boğulurcasına
Ne yanımdan geçen insanlar umurumda benim
Nede bana bakan meraklı gözler
Ellerim ceplerimde yürürken yolboyunca
Haykırıyordu yalnızlığın sessiz çığlığı beynimi patlatırcasına
En güzel dostum oldu ağlamaktan kuruyan gözlerim
Her zaman sitemli her zaman hüzün doluydu sözlerin
Ne yapsam ne söylesem kimse anlamadı derdimi
Ağlamak anladım ki benim kaderim
Doğarken yazılmış kaderi ben seçmedim ki
Kimi suçlayıp kime isyan edeyim bilemedim
Açtım ellerimi her zaman Rabbimden sabır diledi
HANİFE DUMAN
