Ertesi gün benim için çok yoðun, gergin ve dýþ dünyanýn içinde harcanmýþtý. Önce fabrikada satýn alma toplantýsýna katýlmýþtým. Babamýn da olduðu toplantýda, diyebilirim ki, herkes eteðindeki taþý dökmüþtü. Babam kýzýp köpürdükçe, personel kendi þikayetlerinden bahsetmiþti. Diðer bölümlerin satýn alma iþlerindeki yavaþlýk, farklý farklý temin konularýnda oluþan sorunlar ve bunlara karþýn, satýn almanýn, yönetim onay sürecinin yavaþlýðýna dem vurmasý, gerginliði artýran katalizörlerden biri olmuþtu. Konu konuyu açmýþ, kiþisel atýþmalar yaþanmýþ, toplantýnýn sonunda ise, babam, yavaþlýktan, hepimizin üstündeki rehavetten þikayet ederek baðýrýp çaðýrmýþ ve çýkýþtaki kapýyý tekmelemiþti. Cam kýrýklarý bir anda, kýrýk hayallerin ve kalplerin üstüne serpildi. Çok müdahale etmek istedim ama her seferinde babam beni de tersledi. Toplantýdan çok babamýn kavgasý olan o oturumun sonunda yapýlacak iþleri, alýnan kararlarý not almýþtým ajandama. Yýllar sonra buldum o defterimi. “Ekip toplanacak ve açýk konular, sorunlar tartýþýlacak” diyordu. Sonrasýnda birkaç cümle daha vardý, ama kendi içimizde toplanmýþ mýydýk, hatýrlamaya çalýþýyorum. Evet, kendi aramýzda toplandýk ama hepimizin arasý bir þeylerden ötürü bozuk olduðu için kimse kimseyi dinlemedi ve babamýn bir taklidi olarak ben de bozmuþtum herkesin moralini. Ah gençliðim ah, nasýlda arada kalýyordum o yýllar babamýn baskýn karakteri ile kendi olmak istediðim Safa arasýnda. Neyse o gün öðleden sonra, babamla sanayi odasý toplantýsýna gittik. Tabii ki, haksýzlýklara dayanamayan, hýzlý ve yenilikçi babam, orada da yavaþ giden iþlerden þikayet etmiþ, derin ve uzun tartýþmalara doðru yelken açmýþtý. Bir ara telefon geldiði için dýþarýya çýktým, içeri de giresim yoktu aslýnda. Cüneyt Aðabey ile uzun uzun konuþtum, iþler ile ilgili bilgi veriyordum. Resepsiyondaki geniþ koltuklarda yayýlýp oturduðum sýrada, odadaki asistanlardan olduðunu tahmin ettiðim bir kýz ile göz göze geldik. Fiziði oldukça düzgün, kýyafeti son derece çekici, bakýþlarý müthiþ albeniliydi. Gözlerimiz çakýþýnca, selam verdik birbirimize, görüþmem biter bitmez telefon yeniden çaldý, SZC’den, Simya’cýk arýyordu. Gözlerim karþýmdaki önü dantel dar bir bluz altýna giydiði mini etekli kostümü ile uzun kývýrcýk ve sarý saçlarý mükemmel derecede uyumlu olan renkli gözlü o kýzýn gözlerinde, Simya ile paslaþmaya baþladým. “Evet Simya seni dinliyorum” Erdal Bey’in geldiðini, Ahmet Bey’in randevu ile ilgili aradýðýný, yarýn bir müþteri ziyaretimiz olduðunu, Tuncay Bey’in ürün fiyatlarý ile ilgili senelik iyileþtirmeler için görüþme talep ettiðini söyledi. Bir de bankadan aramýþlar, bize özel ürünleri varmýþ, onlar hakkýnda görüþmek istiyorlarmýþ. Ha bir de Mahide Yengem aramýþ. Onu aramamý bekliyormuþ. Son olarak da sektörel dergiye verdiðimiz reklam ve röportaj bu sayýda yayýnlanmýþ. “Tamam caným teþekkür ederim, sen ne yaptýn ürün dosyalarýný tamamlayabildin mi?” “Yarýsýna geldim ancak”” dedi. Ona babamdan duyduðum birkaç azar cümlelerini þakacýktan sýraladýktan sonra, gönlünü almaya baþlamýþtým. O arada, karþýmdaki kýzcaðýz, harekete geçmiþ ve emin adýmlarla, benim koltuðun arka tarafýndaki servis bölümüne gelmiþ kendine içecek alýyordu. Simya ile þakalaþýrken, o kýzý da yan taraftan süzmeyi ihmal etmiyordum. Telefonu kapattým ve ben de içecek bir þeyler almaya sýraya girdim. Aramýzda üç kiþi vardý. Bir 2-3 dakika onunla ayný sýrada bekledikten sonra, önce o, sonra ben içeceklerimizi aldýk. O, uzun kokteyl masalarýndan birine geçip, ve elindeki broþürleri incelemeye baþladý. Açýk gri ve uzun týrnaklý parmaklarý broþürün sayfalarýný bir bir çeviriyor, iri ve pembe boyalý dudaklarý ile uzun kirpikli yeþil gözlerinin, masalsý bir ahenk kattýðý yüzü, dergiye odaklanmýþ dolayýsý ile benim ona yaklaþtýðýmý görmemiþ görünüyordu. “Merhaba” “Merhaba” ve kýsa bir gülümseme ile karþýlýklý selamlaþmýþ ve tanýþma faslýna baþlamýþtýk bile. Oda sekreterinin yeni asistaný olduðunu öðrendim. Eski bir Ýstanbullu aileye mensup olduðunu, Ýktisat okuduðunu ve yüksek lisansý Londra’daki bir enstitüde tamamladýðýný söyledi. Ben de tanýttýktan sonra kendimi, birkaç saniye etrafa bakýndýk, sonra tekrar göz göze gelince gülümsedi ve günün çok yoðun geçtiðinden sýzlandý. Yine bilmiþ yaným kývranmaya baþlamýþtý, illâ cevap verecektim ya. “Sýzlanmak için erken” dedim ve patronumuz diyerek biraz babamdan bahsettim. Çevikliðini, azmini, disiplinini anlattým. “O ne yapsýn?”dedim. Daha birkaç cümle daha çýktý aðzýmdan. Sonra, Türk tipi patronlardan konuþtuk, o Ýngiltere’deki deneyimlerini, ben Japonya’yý anlattým biraz. O ara, konferans salonu açýldý ve patronlar mola verdiler toplantýlarýna. Babamla sýkýntý yaþamamak için, kýzcaðýzýn yanýndan kibarca uzaklaþtým. Babama ulaþana kadar, onun eski arkadaþý Mehmet Ali Amca’nýn oðlu ile ayak üzeri konuþtum biraz, ardýndan birkaç tanýdýk ile çay yudumluyordum ki, babam yine birileri ile tanýþtýrdý beni, Ýzmit tarafýndaki birkaç sanayici ile para politikalarýný, iki üç sene geçmesine raðmen halâ etkisi devam eden ekonomik krizi, serbest dolaþým yasasýný, ülkemize yeni yeni gelmeye baþlayan Japon otomotiv yatýrýmýný, Japonlarýn üretim disiplinlerini konuþtuk. Babam yine masadan masaya yelken açmýþ, birilerinin koluna takýlmýþtý. Duyduðum üzere, ben dýþarýdayken, babam kýsa bir konuþma yapmýþ ve bir eðitim derneðine yüklü bir baðýþta bulunduðundan bir plaket almýþtý. O kadar keyifliydi ki, bana ve salonu terk ettiðime tek kelime etmedi. Bu anlarý seviyordum. Babamýn, hevesli, mutlu, dost canlýsý olduðu anlar ben de özgür olabiliyordum çünkü. Diðer oturuma geçildiðinde, ben de babamla birlikte tekrar konferans salonuna girmek zorunda kalmýþtým. Konu bilgi iþlemdi. Yeni yeni adý duyuluyordu internetin o zamanlar. Bütün kelli felli patronlar, bu icadý anlamaya çalýþýyorlar ve onlara ne tür zarar getirecek onu bilmek istiyorlardý. Konuþmacý genç bir bilgisayar mühendisiydi. Ve servis saðlayýcý birkaç firma da kendi ürünlerini satabilmek için oradaydýlar. Bana uzak gelmiyordu anlatýlanlar, Japonya’da ve Amerika’da web aðlarý ile ilgili deneyimlerim olmuþtu. Elektronik Mühendisi olmamýn da açýklananlarý anlayabilmemdeki payý yadsýnamazdý. Babam iki üç dakikada bir kulaðýma eðiliyor ve internet ile ilgili sorular soruyor ya da iþler yüklüyor. Þimdi de servis saðlayýcýlar ile ortak olup, internet hizmeti saðlamak fikrine kapýlmýþtý. Caným babacýðým, internet saðlamayý su daðýtmak gibi bir þey sanmýþtý zahir. Ýçim sýkýlmaya baþlamýþtý. Etrafa bakýyordum amaçsýz ve boþ boþ ve aklýma bin bir türlü þey geliyordu. Ýþ ile ilgili olarak yarýnki müþteri ziyareti için, ürün dosyasýný hazýrlamýþ mýydý Simya? Tuncay Bey’i arayýp akþama doðru ofise çaðýrsam iyi olacaktý. Bir an önce fiyat güncellemelerini onaylamam ve Cüneyt Aðabey’e göndermem gerekiyordu. Aslýnda arabayý da servise býrakacaktým o gün ama koþuþturmacadan fýrsat kalmamýþtý. O konferans salonunda gerçekleþen her þey benim dýþýmda akýp gidiyordu. Soru soranlar, açýklayanlar, gülenler, dikkatle dinleyenler… Oturduðum yerden etrafý süzdüm birkaç saniye. Ve tekrar Leyla’yý gördüm. Sahnenin yanýnda, salon kapýsýnýn hemen dibinde ayakta duruyordu. O ara babamýn araya girmesi ile dikkatim daðýlsa bile, caným ona uzun uzun bakmak istediðinden, babamýn dediklerini, konferansý dinlemek istiyormuþ gibi yaparak geçiþtirmiþtim. Okuyucular için burada kendimle ilgili bir ayrýntý paylaþmam gerektiðini düþünüyorum. Çocukluk yýllarýmdan bu yana, çok aceleci ve hemen gerilebilen bir baba ile yaþýyor olmanýn bünyeme verdiði sýkýlma, çabuk dikkat daðýlmasý, kaçma isteði gibi dürtüler ile yaþamaktayým. Halen ara sýra bunalýrým içinde bulunduðum ortamdan. Ben de bunun önüne geçmek için girdiðim ortamda, ilgimi çeken þeylere odaklanýp onlarla uðraþmayý, vakit geçirmeyi benimsedim. Zamanla bu alýþkanlýk ben de bir özellik haline geldi ve bunaldýðým yerlerde benim kaçýþ noktam oldu. Ýþte o gün, o salonda da Leyla’ya sarýlmýþtým. Leyla’nýn da beni fark ettiðini biliyorum. Birkaç kere göz göze geldik, belki sessizce konuþtuk. Uzaktan onu daha iyi izleyebiliyordum. Vücudunun uyumunu, atletikliðini, teninin beyazlýðýný, saðlýklý oluþunu daha iyi görüyordum. Birden, az önce bana dediði aklýma geldi. “Aile þirketinde, yeni jenerasyon olmak aslýnda zor biraz.” “Mesela ben babamýn ortak olduðu firmada çalýþmayý hiç düþünmedim. En azýndan þimdilik istemiyorum. Siz bunun ayarýný biliyor olmalýsýnýz.” Ben manalý bir tebessüm ile aldým lafý aðzýndan. “Ýnanýn, o iþ o kadar kolay olmuyor. Bir gün benimle fabrikada otursanýz da bir görseniz! Hoþ oturacak vakit bulabilir misiniz bilmem!” O da gülümseme ile cevap vermiþti: “Sýzlanmak için erken!” O ana, benim içten bir kahkaham motif olmuþtu. Bu çýkýþýndan hem çok hoþlanmýþtým, hem devamýný ister bir hale bürünmüþtüm. Elimdeki kalemi yere düþürdüðümde tekrar bulunduðum ana döndüm, ve Leyla’nýn dikildiði noktaya baktým, ama yoktu artýk yerinde. Sanýrým, yine dýþarýya kaçmýþtý. Ben tam onlarý düþünürken, önüme bir kaðýt grubu býrakýldý. Koridor tarafýnda olduðum için kolaylýkla görebileceðim, yanýmda biten kiþiye gayri ihtiyari bir bakýþ attýðýmda yine o yeþil gözler ile karþýlaþtým. “Zeki Bey’e de uzatabilir misiniz bu dosyalardan?” dedi ve gülümsedi sanki bir sýrrý paylaþýr gibi. Gülümseyerek teþekkür ettim yakýndan daha güzel görünen gözlerine odaklanýp. Meðer kaçmamýþ, salondakilere doküman daðýtmaya baþlamýþtý. Dokümaný üstünkörü inceledim, yine internet ve kullanýmý ile ilgili bilgiler veriyordu. Uluslar arasý siteler vasýtasý ile satýþlarýmýzýn artýrýlabileceði, yeni müþteriler kazanýlabileceði yazýyordu. Bazý örneklerin olduðu internet sayfalarýnýn gösterildiði fotoðraflar da vardý. Saðýmda, merakla sayfalarý çeviren abama baktým. Aslýnda bizim fabrikada internet yeni yeni anlaþýlmaya çalýþýlýyordu. Ama SZC’de çevirmeli 145’den baðlanmaya baþlamýþtým bile. ICQ üzerinden, Japonya’daki arkadaþlarýmla devamlý iletiþimdeydim. Hatta bu sohbetlerim, ilerleyen zamanlarda ben de hastalýk seviyesinde bir alýþkanlýk yapacaktý. Elimdeki kaðýtlarý sandalyemin kolçaðýna býrakýp, yine bin bir türlü hayallere daldýðýmý hatýrlýyorum.