…..O benim hem arkadaþým hem akrabam hem de öz be öz yeðenimdi. Kendisi benden sadece üç beþ yaþ falan küçük olduðu için,ve ablalarýmdan birinin oðlu, yeðenim de olsa, onunla ben yaþlarýmýz yakýn olduðu için kardeþ ve arkadaþ gibiydik.

…..Ýkimiz de birbirimizi çok severdik.Çünkü çocukluðumuz hatta yatýlý okullardaki zamanlarýmýz bile, hemen, hemen ayný dönemlere ayný yýllara rast gelmekteydi.

…..Yaz aylarýnda beraberce tatil yapar, tatillerde yine beraberce bað bahçe aralarýnda ellerimizde sapan kuþlarý kovalar, bizim mahalli lisanýmýzla adýna teyin dediðimiz, sincaplarýn henüz anneden ayrýlmamýþ yavrularýný aðaç kovuklarýndan çýkartýr yakalar, onlarý beraber besler beraber eðitir besler severdik.

…..Onlarýn baðýnýn yakýnýnda bir dere vardý. Ben ve o, çoðu zaman yaz aylarýnda o dereye beraber gider, derelerin çaðlaðý altýndaki böðetlerinde yýkanýr, yüzer yaz aylarýnda hoþça vakitler geçirirdik.

…..Zaman geçti okullarýmýz bitti, o da ben de birer kamu görevlisi olarak ayrý, ayrý kurumlarda iþe baþladýk, ve yýllar sonra zamaný gelince o das ben’ de çalýþtýðýmýz kurumdan emekli olduk. Ben saðlýk nedenimle, Antalya’ya yerleþirken, o’ da emekli olduðu yer olan Ýzmir’ e yerleþmiþti.

…..Artýk her ikimiz de, çoluk çocuða karýþmýþ memleketten uzaklaþmýþ yabancý diyarlarlarýn memleket hasreti çeken insanlarý olup çýkmýþtýk. Ne ben gidip memleketime yerleþebiliyordum ne' de o gidip yerleþebiliyordu.

…..Baþlangýçta ben arada bir gidip gelsem de anne ve babamýn rahmetli olmasýyla iyiden iyiye memleketten uzaklaþmýþtým.Hem de çok fazla akrabamýz olmadýðýndan kardeþlerin her biri bir tarafa daðýldýðýndan hepimiz ayrý þehirlerin halký olup çýkmýþtýk.

…..Bizler ayrý þehirlerde iken birbirimizle hiçbir zaman irtibatýmýzý kesmeden ayrý yaþadýðýmýz bu deðiþik yerlerde zaman, birbirimizin yanýna gidip gelirken, zamanla gidip gelmeler azaldý. Bundan sonraki dönemde,daha çok evlerimizde yeni yaygýnlaþan bilgisayar üzerinden görüntülü konuþmaya baþlamýþtýk.

…..Her ikimiz’ de bilgisayar konusunda daha yeni sayýlýrdýk. Belki ben ondan, birkaç yýl önce baþlamýþtým ve bilgisayardaki Facebook hesabýmý ondan evvel açmýþtým ama, çok geçmeden onun’ da açtýðýný gördüm.

…..Facebook da olan ilk konuþmamýzda onun ilk sözü þu olmuþtu.

…..Süper bii þeymiþ bu yaa diyerek baþlýyor, bunun bir gavur icadý olduðunu söyleyerek benimle konuþmasýna devam ediyordu.

…..Kendisi mutaassýp dinine baðlý olmasýna raðmen, bunu benimsemiþ olmalý’ ki, bundan sonra kendisi ile daha çok bilgisayar üzerinden görüntülü görüþmeye baþladýk. Facebook üzerinden yaptýðýmýz görüþmesinde bana devamlý olarak çocukluk günlerinin geçtiði yerleri çok özlediðinden bahsediyor özlemlerini anlatýyordu.

…..Bir gün bana konuþurken beraber eski çocukluðumuzu yaþadýðýmýz yerlere gitmemizi öneriyordu ve beraberce eski yöreleri dolaþýp anýlarýmýzý beraber tazeleyelim diyordu. Fakat ben hasta olduðum için, hiçbir zaman onun bu isteði, gerçekleþmedi.

…..Ve ben ne zaman onun Facebook sayfasýna girsem mutlaka benim ve onun çocukluk günlerimizin anýlarýný gösteren, yaþatan, resimleri paylaþtýðýný, bizim oralara özgü sincap resimlerini, kýnalý keklik resimlerini, ve memleketimizin doðal güzel manzaralarýný yöreye özgü yemek resimlerini paylaþtýðýný görürdüm. Kendisi benim gözümde memleketimiz için hiçbir faydamýz olmasa’ da, yapabileceðimiz hiçbir þey olmasa da, tam bir memleket sevdalýsý idi.

…..Facebook sayfasýnda memleket resimlerinden memleket yemeklerinden baþka bir þey paylaþmazdý. Sadece arada sýrada bir, kendisini çok duygulandýran muzik videolarýný paylaþýrdý.

…..O sayfalarýnda bunlarý paylaþýrken, çoðu zaman ben’ de kendi yazdýðým çeþitli konulardaki ve memleket þiirlerimi paylaþýrdým. Kendisi benim yazdýðým bu þiirlerimin beðendiði halde çoklarýný okumak istemezdi. Þiirlerimden duygulandýðýný onlarý okuduðu zaman aðladýðýný söylerdi. Ben de ýsrar etmez okuma derdim.

…..Çünkü biliyordum ki, kendisi hiç üzülmemeliydi. O bir ameliyatýndan ve ameliyat olursa masasýnda ölüp kalmaktan bir daha hiç kalkamaktan çok korktuðu bir kalp hastasýydý.Tedavisinin en iyi yolunun A.B.D. Devletlerinde yapýlabileceðini duymuþ bunu yaptýracak imkaný olmadýðýndan bahisle yakýnýyor,ölümünü bekliyor gibiydi.

…..Yine bir gün bilgisayar üzerinden onunla konuþuyordum.Ben onunla konuþtuðum sýralarda, medyada yer alan Bolyoz Ergenekon davalarý gibi davalarý bir vatandaþ olarak çokca izlediðimden kendimce önemli bulduðum olaylarý facebook üzerinden paylaþýnca,paylaþtýklarýmý yukarda anýsýný paylaþtýðým ruhu þad olsun diye andýðým yeðenim görmüþ bana þöyle demiþti.”Dayý, sen bu askerleri çok mu seviyorsun”bunu yazdýðýný duyunca ne diyeyim biraz içerlemiþtim.Keþke ona hiç içerlemeseydim. Gönül koymasaydým. Þimdi bunlar aklýma geliyor da, yüreðim bin bir parça oluyor.

…..Ýþte bu konuþmamýz, onunla son konuþmamýz olmuþtur.

…..Kendisine buradan Allah’tan rahmet diliyor, koyu bir memleket sevdalýsaý olan onun, asýl dünyasýndaki mekaný cennet olsun diyorum.

…..Þimdi o dönülmezler dünyasýnda, layýk olduðu yerde iken bana ve sevenlerine kalansa sadece onunla olan gençlik ve çocukluk çaðýmýzdaki,beraber geçirdiðimiz, güzel günlerimizin anýlarýdýr.10.01.2014

Ölüm.

Ölüm ne seni dinler, ne’ de beni,

Alýr götürür, zamaný geleni.

Ölüm bize, Hak’ýn kutsal bir emri,

Bilesiniz’ ki kaçýþ yoktur ondan.

 

Ölüm gelirse, þayet bir gün baþa,

Soyarlar yýkarlar, koyarlar taþa,

Ölüm kar yaðmur dinlemezdir asla,

Zaman gelsin, alýr götürür seni.

 

Ölüm insana, bir haktýr bilene,

Daha dönüþ yoktur, ölüp gidene,

Allah’ýn dünyanda girsen gözüne,

Huri dolu, cennete koyar belki.

 

Ölüm geliyorsa,bir hazan günü,

Kaçýþ yoktur ondan, kapar gözünü,

Yalvarsan yakarsan tutmaz sözünü,

Alýr götürür seni, bu dünyadan.

 

Ahmet Yüksel Þanlý er

09 Ocak 2014