Yaşlı bir teyze gördüm bu gün hastanede
yüzü gözü şişmiş kan revan içinde
görünce donup kaldım düştüm dehşete
sordum teyzecim ne oldu sana
kim getirdi seni bu hale
teyze yaşlı gözleriyle bana baktı şöyle bir
ağlayarak ettiği tek dua
allah büyük allah görür bilir
evladından dayak yemek ne acı bir olaydır
ölüm bile bu acıdan daha az acı verir
öyle üzüldüm ki fedakar anneye
yandı kalbim ciğerlerime kadar
bu acı bilmem ki nasıl yazılıp anlatılabilir
başıma koydum ellerinin üstüne
korkusundan titremesi geçmemişti blie
bakmaya utandım morarmış şişmiş gözlerine
acımasız evlat kırmıştı annesinin kollarını bile
kendimi kaybettim teyzeyle ağlamaktan
teyze unutmuştu acısını evladına yanmaktan
yakmıyordu canını ağrısı acısı
evladının yaktığı kadar
rabbine yalvarıyrdu ölüp kurtulmak için
kan geliyordu teyzenin kulaklarından ağzından
rabbine sımsıkı tutunmuş dualar ediyordu
bahsetmek istemiyordu hain evladından
teyze vazgeçmişi sanki bütün dünyasından
kapattı gözlerini nefes çıkmaz oldu boğazından
yığıldı başına doktorlar hemşireler
birbirine karıştı serumlar iğneler
teyzeyi uyandırmak için her şeyi denediler
teyzeye bir kaç kez seslendiler
teyzenin gözlerinden gelen yaşları gördüler
onu yaşatmak için çok çaba sarfettiler
doktor başını iki yana sallayıp herşey bitti der gibiydi
üzerini örtün teyze öldü dedi
HANİFE DUMAN