GEL

 

Bir umut dikmiştim gönül bahçeme,

Çiçeği dalımdan dökülmeden gel.

İsmini ekmiştim gönül bahçeme,

Yüreğimden kökü sökülmeden gel.

 

Akşam oldu, güneş ufuktan aşar,

Kuşlar kanat çırpar, yuvaya koşar,

Göğsümden son nefes dışarı taşar,

Canım bedenimden çekilmeden gel.

 

Sana açmış bende gül desen desen,

Şimal rüzgârı mı, poyraz mı esen?

Açılan güllerdir yar bana küsen,

Sararıp toprağa dökülmeden gel

 

Görenler diyorlar divane bana

Bakışınla kıydın tendeki cana

Salın gel gönlüme gizlice suna,

Belim iki büklüm bükülmeden gel.

 

Bekir der, son umut, seni bekledim,

Saniyeyi saatlere ekledim,

Gider ayak her derini  yükledim,

Mezar taşım başa dikilmeden gel

 

 Bekir Akbulut

28.09.2012


 

 

 

 

 

 

( Gel başlıklı yazı Ozan İhlasi tarafından 20.01.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu