bazen deJavular sarıyor akıl hücrelerimi
çölün en kavurucu vakitlerinde gözlerin serap oluyor
vahaya dönüyor su oluyorsun dudak tuzuma
güneşin turuncusunda raks ediyorsun bedenimle
avuçlarımda birikiyor ter
kirpik uçlarında esir tutuyorsun şehveti
ben şansız bedevi
bir yudum suya veriyorum senli hayalleri
ruhumuda kiralıyorum senden sonra
boş kılıfta yaşamak bu olsa
soluk alıp veriyor ciğerlerim
arzunun tütsülendiği aysız gecelerde
efsunlu rüyalarıma bile bırakmaz
seni alan yürek bir kez daha bana
bazen işte çölün kumunda kalmakmıydı acep
yaşamak
böylesi sessiz sensiz kalışımda
yeşim demirelli
