OTURMUŞ TAŞA
Bir adam gördüm hayatından bıkmış,
Birileri onun gönlünü kırmış,
Kim olduğunu demez onunla sırmış,
Kalkamamış yerden oturmuş taşa.
Baktım'ki gözlerinden yaşlar akar,
Arkasına dönüp geriye bakar,
Gördüklerim beni gönülden yakar,
Saç sakal karışmış oturmuş taşa.
Kalmamış kimsesi evine gider,
Geçirdiği günlere kahır eder,
Sonunu biliyor kendide yiter,
Üstü başı yırtık oturmuş taşa.
Mustafa baktı tanıdı'mı seni,
Yüreğim sızlayıp ağlattın beni,
Unutmak'mı mümkün'mü bilmem seni,
Güneş yakmış teni oturmuş taşa,
Mustafa HAMİŞ
ŞAİR
24.02.2014
(
Oturmuş Taşa başlıklı yazı
MustafaHAMİŞ tarafından
2/23/2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
