Çok zormuþ be zahir “seni seviyorum” demek
Pas tutmuþ dilim, dönmüyor
Hiç koklamadan “gülüm” diyorsun
Gitmelerin ölüm diyorsun
Sevmek yürek istermiþ
Bende yürek yoksa, sen neyi sevdin be zahirim
Gel diyorsun ya, geliyorum
Baþým eðik paramparça
Parmaklarýnýn arasýndaki zehir gibi
Duman duman simsiyah

Gitsem diyorum, bir ülke bulsam taþý topraðý sevgi
Yasaklasam o ülkenin erkeklerine “kadýným” demeyi
Diyenleri saklasam
Silahý eline veren ben
Karþýnda duran ben
Kýyamayýp tetiði çekemeyen sen

Ah zahirim çizdiðin resimlerdeki gülün kokusunu alýyor musun
Daðlarýna çýkýyor, denizinde ýslanýyor mu ellerin

Cehennemdeyim, gelme
Çaðýrdýðýn cennet mi ki, geleyim
Ýnadýna yaþamak bizimkisi, hem de günahla beslenerek
Bu hayat benim mi zahir
Ben benim miyim ki, sana vereyim
Kaç yalancý veda var daha yaþanacak
Ve
Kaç kurþunun var daha yaðmura sýkacak

Bir ülke bulsam aþýklarý þair, þairleri ölü
Þiirleri zehir zemberek
Deli sular gibi çaðlýyorsun ya, dur diyemiyorum
Ellerim hangi derin vadilerde ki tutamýyorsun
Hangi soðuk sularda ayaklarým, dur diyemiyorsun
Nedeni yok aþkýn biliyorsun, zamaný var sadece
Yoran ben yorulan sen, heder olan ikimiz
Ýki satýr yaz göçmen kuþlarýn kanadýna
Bir af dile, bir de af ettiðini söyle

Sakla beni kendine,yasakla beni kendime
Zahirim ört
Ta ki mahþere kadar