Yandı Dersin
Bu ne büyük aşk böyle, diye soran olursa
O benim gülüşüme, inandı kandı dersin.
Ne Mecnun nede Ferhat, sevmemiştir bu kadar
Kerem bir kez tutuştu, o hergün yandı dersin...
Gül bahçesi gibiydi, çöle çevirdim onu
Kuru yaprak misali, göğe savurdum onu.
Hasret ateşi ile, yaktım kavurdum onu
Bir gün olur bu çile, bitecek sandı dersin...
Hep boynu bükük gezdi, görmedi aşk da vefa
Güldürmedim yüzünü, çektirdim onca cefa.
Bunca zulmüme karşı, günde belki bin defa
Her nefeste adımı, muhakkak andı dersin...
(
Yandı Dersin başlıklı yazı
Hilmi Coşkun tarafından
16.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
