ne fırtınalar kopar içimde
bir araya geldiğimizde
anlatsam bir kez olsun dinler misin
anlar mısın beni
söyle bendeki seni siler misin
kaderim mi benim bu yalnızlık
yoksa yaşadıklarım mı bir anlık
kimi benden çok sevdiysem
canım dediysem
kör kurşun olup can evimden vurdular
yalnız aşktan değil hayattan da soğuttular
vurgun yemiş gibi hep dibe çökerim
yaşamak buysa ben hayata küserim
gel de kurtar beni bu yalnızlıklardan
yaşam sebebim ol
koparma gülü dalından batırma dikenini
yalnız iyi günde değil
kötü günde de ol yanımda
sil gözümden akan yaş damlalarını
belki o zaman huzur bulurum
bastırırım sana olan özlemlerimi
dil inkar etse bile
hani gözler asla yalan söylemezdi
o bakışlar yalan mıydı
içimde ki ateşin ilk kıvılcımıydı gözlerin
ruhumu okşamıştı aşk dolu sözlerin
sen ben oldum yok ki haberin
hadi gel desem
unutalım olumsuz her şeyi
gelir misin
enkaz yığınına dönen yüreğime
can verir misin
artık dağılsın kara bulutlar
sen olmayınca yeşermez ki umutlar
açılsın gönlümün ışıksız odaları
kır zincirlerini
ışığım ol aydınlat dünyamı
işte o zaman diner içimde ki isyan yangınları...
Refik
04.04.2014
İstanbul
(
Ölümüne Sevdim başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
4.04.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
