Garibin bu hayatta, yükü hep ağır olur
Yürüdüğü yol ise, çıkmaz sokak ve çamur
Nereye elini atsa susuz kalır
Kadere isyan etse ne olur
Vurulmuş bir kere alnına kadersiz diye...
Hayat gülmedi belki de yüzüne
Ömrü yetmeyecek gülmeye
kahredecek yazılmış kaderine
Yine de şükredecek bu haline
Kazılmış bir kere mezarı kadersiz diye...
Ağlayacak her gün yaşadığına
Dermanı kesilecek, yürüdüğü bu yolda
Kırılacak ümitleri her adımda
Fırtınalar kopacak gözyaşlarında
Hayatı yazılmış bir kere kadersiz diye...
Karabulutlar çöker üzerine, her seferinde
Gündüzleri hep gece olur belki de
Matem rüzgarları eser usulca öylece
Kırık dökük bir kader, elbet yazılır defterine
İnecek o an Azrail, kaderin bu diye...
Anlatsa derdini dağlara sığmaz
Haykırsa derdini kimseler duymaz
Sessiz yaşar ömrünü kimseler bilmez
Bilir ki garibim kimseden hayır gelmez
El açıp dua eder hep, kaderimi kötü yazma diye...
Polat Tek
?.?.2013
