Hani bir gün,
Saat on ikiden erken,
Sen okuldan ben de işten gelirken,
Bankamatik önünde karşılaşmıştık.
Yine karizmatik ve şıktın,
Üzerinde benim sevdiğim,
O çilli manton vardı.
Amma sen kilo almıştın ,
Manton bayağı dardı.
Sağında annen solunda yengen vardı,
Çilli mantonun tüyleri kabarmıştı,
O tüyleri annen tek,tek avucuna toplamıştı,
Yere attığında da ben almıştım.
Halen bende biliyor musun ?
O gün bu gün gözüm gibi bakıyorum.
Günlerden 15 mart,yılsa 2008,
Günlerden Pazar idi,
Güzelliğe öz gerek,konuşmaya söz gerek,
O gün bu gün o sözü,
Ne de yere bakan o ceylan gözü,
Unutamadım,unutamadı Ahmet Acar’ın unutamadı.



AHMET ACAR / SİVAS