BUYURUN “NÝHAVEND FASLI”NA    

     Bazen bir toplulukta söz dolaþýr gelir, konu müzik oluverir. Müzik deyince insanýn ister istemez þöyle ya da böyle ilgi alanýna girer. Bazýlarý söyler, bazýlarý çalar, bazýlarý sözlerini yazar, bazýlarý da can kulaðý ile dinler. Aslýnda bu ‘bazýlarý’ çoðaltýlabilir.

     Benim burada asýl yazmak istediðim bazýlarý deðil; bizzat yazýlmýþ, bestelenmiþ ve bir koro oluþturulmuþ, bu koro ile yedi ay titiz bir þekilde çalýþýlmýþ, sonunda da gururla biz dinleyiciler karþýsýna “Nihavend Faslý” adlý bir konserle çýkýlmýþ olmasý.

    Biz dinleyiciler diyorum çünkü her ne kadar müziði sevmiþ olsam da söylemek, hele hele de Türk Sanat Müziði söylemek baþlý baþýna bir meziyet ister. Ýþte sýrf bu nedenden bile olsa böylesi güzel bir konsere sesleri ile sazlarý ile hayat veren tüm koro çalýþaný ve çalýþtýranýný baþtan kutlamak, tebrik etmek istiyorum.

    Burada bir itirafta bulunmak istiyorum. 20 Mayýs akþamý Türkiye Dil ve Edebiyat Derneði (TDED) Çorum Þubesi bünyesinde faaliyet gösteren Türk Musikisi Topluluðunun konserini izlemek için Tiyatro Salonuna, ALSANAT(Altýn Leblebi Kültür, Sanat, Hobi Derneði) adýna davete icabet etme için giderken; þöyle düþünmüþtüm. Þimdi milletin topla, popla uyutulduðu bir zamanda bu konsere kim kalkar da gelir…

      Bazen yanýlmýþ olmak da insana tecrübesine tecrübe katar ki; bu tecrübemde böyle elde edildi. Vardýðýmda salon týklým týklýmdý. Sýrf yanýldýðýmýn ezikliði ile geri dönmeyip zar zor bir yer bulup oturdum.

   Program sunucusu genel bir konuþmadan sonra DED Baþkaný Turhan Candan’a açýþ konuþmasý için mikrofonu verince; baþkan, dernek hakkýnda az ve öz bilgi verip esas sözü koroya býraktý.

      Artýk herkes pür dikkat korodan nihavend faslý eserler dinlemek için sabýrsýzlanýyorlardý.

      Her biri bir diðerinden güzel eserler seslendirilirken koro ve saz ekibi tam bir profesyonel ekip görüntüsü vermekteydi.

      Sazlar ayrý ayrý taksim geçerken dinleyicileri bir baþka âleme götürdüler.

      Bu güzellik içinde bulunurda ilham gelmez mi insana?

      Solist olarak çýkan arkadaþým Adem Arslan, sen bir ömre bedelsin þarkýsýný söylerken içimden þu duygular geçti:                   ÂLEM BÝLSÝN

         *Âdem Arslan’a

Bilmediðim ne cevher varmýþ sende

Þahsýna bir kez daha hayran kaldým

Dört dörtlüktü arkandaki sazende

Dinlerken daha; ne hülyaya daldým

“…Sen bir ömre bedelsin” diyorsun ya;

Hakikat þu: Sen, bir ömre bedelsin

Nasýlsa son bulacak fani dünya

Âdem’deki güzeli âlem bilsin…

     Ýkinci bölümde de ayný duygu eksilmeden devam etti. Bir baþka arkadaþým Hikmet Þahinbaþ’ýn musikiyle ilgilendiðini bilmeme raðmen bir kez olsun dinlememiþtim. Demek nasip bu güne imiþ. Dinlemesine dinledim, dinlemekle kalmayýp gýpta ettim baþladým yazmaya:

                         GIPTA ETTÝM

        *Hikmet Þahinbaþ’a

Ýnsan konup göçer dünya hanýnda

Çýrak kalfa olur usta yanýnda

Yedi aylýk çalýþmanýn sonunda

Ýcabet ettim “Nihavend…” davete

Gýpta ettim Þahinbaþ’ým Hikmet’e

Tamburisi, neyzeni ve udisi

Bayan, erkek, sazendeler… Hepisi

Gönüllere iþlediler nefesi

Ýcabet ettim “Nihavend…” davete

Gýpta ettim Þahinbaþ’ým Hikmet’e

Öðütür bizleri felek çarkýnda

Bir ben deðil cümle âlem farkýnda

“Gördüm seni…” derken uþþak þarkýnda;

Ýcabet ettim “Nihavend…” davete

Gýpta ettim Þahinbaþ’ým Hikmet’e

      Bu muhteþem güzellik karþýsýnda söylenecek çok þey var aslýnda ama hepsini biz söylemeyelim istiyorum. Zaten benden önce de yazanlar yazmýþ.

      Sayýn Halit Yýldýrým “Bir Nihavend Faslý” baþlýklý köþe yazýsýnda “Tabiatýn yapýsýnda vardýr müzik... Rüzgârý dinleyin, yaðmuru dinleyin, denizdeki dalga seslerini dinleyin, kuþlarý dinleyin. Hepsi farklý bir þarkýyý terennüm eder. Bu terennüm herkesin kendi lisanýndadýr. Rüzgâr rüzgârca, kuþlar kuþça… Ýnsan ise bu sesleri gönlüyle duyar ve gönül telindeki titreyiþinin naðmelerini þarkýlarla, türkülerle ifade eder. Her duygunun ayrý bir ezgisi vardýr onun gönül hanesinde... Gönülden gönüllere bir bahar meltemleri gibi esen musikinin bu esrarlý sesi bir çok insaný etkiler” demiþ ve çok deðerli bestekârlarýmýzdan Üstad Amir Ateþ’in musiki için dediði “En güzel, en ulvi duygularý bir ahenk haleti içinde duyuþumuza aksettiren, bizi zaman zaman neþelendiren, zaman zaman hüzünlendiren, hele yüce Rabbimizin "kalu bela" dediðimiz o âlem-i ervahta, ruhlara "elestü bi-rabbiküm" hitabýyla o tarifi imkânsýz bir sadâ ile soruþundan, ruhlarýn da âdeta mecnun bir hâl içinde, o güzel ahengi, o güzel sadâyý aramalarýndan ibaret olan bambaþka bir duygudur" sözünü alýntýlamýþ ki; bu söz üstüne söz söylemek haddim olmasa gerek.