İki gönüldaş vardı, sevgileri çok büyüktü. Sevgilerinin büyüklüğü tarif edilemezdi.
Kader dedikleri bu olmalı ki, birbirlerini seven aşıkların kapılarını, ayrılık çaldı ve aşıklar ayrıldılar. İkisi farklı şehirlere gittiler, birbirlerini aramaz oldular.
Kız erkeğe kızıyordu, erkek kıza kızıyordu ve küsüyorlardı . Neden mi ?
Vay efendim! önce o arasın... diye kaprist yapıyorlardı. Aslında farkında değillerdi . Araya mesafeler koyduklarının bu mesafelerle uzaklaştıklarının. Bir şımarıklık kaplamıştı sevgilerini... Oyun zannediyorlardı sevgiyi . Halbuki bu tutumlarından dolayı ayrı düşeceklerini, bir daha bir araya gelemeyeceklerini bilmiyorlardı, iki deli gönül...ve uzaklaştılar.
Zamanla sevgilerini kalplerine gömdüler asla unutmadılar fakat bir inat uğruna kurban ettiler sevgilerini.
Delice sevdalı olmalarına rağmen inatları bırakmadı sevdalı gönüllerin birleşmesine
Aradan bir kaç yıl geçti erkek kızı aradı bütün inadını yenerek, kız'' alo ''dedi erkek '' merhaba'' dedi, kıssa süre sessizlik oldu. Erkek ''Nasılsın'' dedi, kızın yüreği ateş gibi yanmaya başlamıştı.'' iyiyim sen nasılsın'' kız dedi. Erkek heyacanla '' iyiyim benimle evlenirsen daha da iyi olacam''dedi.
Kızın tükrük boğazına takılmıştı sesi titreyerek ''çok geç , ben evlendim'' dedi .
Erkeğin elinden telefon düştü ve telefon kapandı.
Bu aşk öyle bir yara almıştı ki... Kız ölücü darbeyle bu aşkı tam 12'den vurmuştu. Bu kara günden sonra yaşıyan ölüye döndüler, sessizliğe büründüler, hiç görüşmediler . Bir nevi kendilerini gömdüler etten oluşan bedenlerine ve bu mezarda yaşadılar. Aradan yıllar geçti.
Bir gün yolda yürürken karşı karşıya geldiler.Bakıştılar ''merhaba'' demeye yeltendiler ama ellerini tuttukları çocukların çekiştirmeleriyle geri adım attılar , arkalarını dönüp küçük küçük adımlar atarak uzaklaştılar
İkisininde gözlerinden yaşlar akmaya başladı, yüreklerindeki yara o kadar canlarını acıtmıştı ki ikiside çok pişmanlardı fakat çok geç kalınmış vakalardı , yürüdüler ve kayboldular. Ne olmuştu da ne bitmişti bu aşkın sonu hüsranla bitmişti.
çocuksu inatları yüzünden tüketmişlerdi ......sevgilerini
eskiden seven iki aşıklardı
şimdi ise acılı iki yürek
dillerinde şu mısralar
dönemeyiz geriye
gömdük seven kalplerimizi
keşkelerle doluyuz
ne yapsakta dönüş yok geçmişe
sadece oğut veririz gelecektelerine
sevdilerimizin kıymetini bilmeliyiz
incitmemeliyiz bir hiç uğruna
biz harçadık sevgimizi
bir inat uğruna
şimdi ise ayrıyız bir ömür boyu
(
Dönemeyiz Geriye başlıklı yazı
beyhan ilhan tarafından
8.07.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
